Μέσα στο 2021 θα δούμε την πιο επικίνδυνη «μεταλλαγμένη» Τουρκία
του Άρη Πετάση*
Διεκδικώ-περιμένω-κερδίζω κάτι-προχωρώ.
Τα τελευταία χρόνια ήταν προσοδοφόρα για την στρατηγική της Τουρκίας. Πήρε στρατηγικά πλεονεκτήματα και χρήματα. Στην πορεία δημιούργησε παροδικά προβλήματα σε στενούς φίλους όπως η Αμερική και διαρκή σε γείτονες.
Στα ελληνό-τουρκικά προχωρεί σταθερά με επιτυχημένο πρόγραμμα:
α) Διεκδικεί από το πουθενά,
β) προετοιμάζει ψυχολογικά την ελληνική πολιτική ελίτ για αποδοχή,
γ) επαναφέρει όσα δεν πήρε,
δ) εξασφαλίζει κάποια ελληνική υπογραφή και προχωρεί προς νέα παραχώρηση.
Κατάφερε πλήρως το πρώτο, μερικώς το δεύτερο, αισιοδοξεί για το τρίτο με τελικό ζητούμενο το τέταρτο.
Κεκτημένα Τουρκίας:
Τα κεκτημένα αφορούν στις σχέσεις της με Ρωσία, Κίνα, Αμερική, ΕΕ και ΗΒ που αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο της εξωτερικής της πολιτικής. Παίζει επιτυχώς σε πέντε ταμπλό και προμηθεύεται οπλισμό από όλους. Καλλιεργεί συνεχώς τις σχέσεις της με: ΗΒ, ΕΕ, Ρωσία, Κίνα ενώ η Αμερική τρέχει ασθμαίνουσα μήπως και χάσει τον «τέλειο» σύμμαχο. Η σχέση Τουρκίας-Κίνας ενοχλεί ιδιαίτερα τις ΗΠΑ λόγω: Του “one belt one road” και των τουρκόφωνων χωρών.
Ρωσία.
Με την Ρωσία συμβιώνει, έστω με μικρο-εντάσεις, σε: Συρία, Λιβύη και Αζερμπαϊτζάν.
Αμερική.
Διευθέτησε:
α) Αμερικάνικη ανοχή στη Τουρκό-Ρωσική συνεργασία ώστε να ελεγχθεί το “μονοπώλιο” της Ρωσίας,
β) αποδοχή τουρκονατοϊκών στρατευμάτων κατοχής σε Κύπρο—ούτε λέξη η Αμερική για αποχώρηση τους και
γ) εφόσον η Αμερική αναγκαστεί να επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία, αυτές να είναι απλό χάδι και να ακυρώνονται εύκολα με πρώτη κατευναστική κίνηση της Τουρκίας. Οι σημερινές κυρώσεις-χάδι αφορούν μόνο τους S-400 και όχι τα ελληνό-τουρκικά και
δ) να μην καταστρέψει την τουρκική οικονομία η Αμερική με μπλοκάρισμα δολαρίου.
Ευρωπαϊκή Ένωση.
Κατάφερε να:
α) Διασφαλίσει αμέριστη συμπαράσταση από μερίδα ισχυρών χωρών-μελών με συμφέροντα στην Τουρκία. Το αδαές ελληνικό, «οι κυρώσεις κατά της Τουρκίας δεν είναι αυτοσκοπός»-αλλά για θέατρο(!) βοηθά την Τουρκία,
β) αγοράζει η ΕΕ «προστασία» από Τουρκία (€6 δις) για πρόσφυγες δημιούργημα Τουρκίας. Αντί τα χρήματα να πάνε στην Συρία δίνονται στην Τουρκία(!),
γ) παραμένει «υπό ένταξη χώρα» παίρνοντας ανάλογα κονδύλια και ατιμώρητα παραβιάζει ανθρώπινα δικαιώματα και ειρηνική γειτονία. Δηλαδή, business as usual.
Ηνωμένο Βασίλειο.
Με το Brexit οι οικονομικό-στρατηγικές σχέσεις ΗΒ-Τουρκίας θα απογειωθούν. Ενδεχομένως το ΗΒ θα καταστεί ο στενότερος σύμμαχος της Τουρκίας.
Οικονομία Τουρκίας.
Η οικονομία της Τουρκίας καλά κρατά, παρά τα προβλήματα με πληθωρισμό, ανεργία και πρόσφατα με το νόμισμα. Είναι καλά θεμελιωμένη στην: Γεωργία, ελαφριά βιομηχανία, βιοτεχνία, τουρισμό, υπηρεσίες, πολεμική βιομηχανία (€3 δις εξαγωγές πέρυσι), επαρκώς κεφαλαιοποιημένες τράπεζες, χαμηλό δανεισμό και επενδύσεις σε έρευνα/παιδεία. Επίσης, παίρνει εύκολο χρήμα από: Λιβύη, Κατάρ, Αζερπαϊτζιάν, ΕΕ, κοκ. Θεωρεί τον εαυτό της “υπερδύναμη” με στρατιωτική παρουσία από Σουδάν μέχρι Σομαλία, Κατάρ, κοκ.
Ταραχώδης χώρα.
Πέτυχε τα πιο πάνω με:
α) Οθωμανική πολιτική,
β) ληστρικές ενέργειες και πανουργία και
γ) ανοχή ισχυρών χωρών.
Τώρα νοιώθει πιέσεις γιατί ξεπέρασε τα όρια. Έτσι, θα κάνει διάλειμμα για να κεφαλαιοποιήσει τα κεκτημένα—ποιος ξένος θυμάται το κεκτημένο της παρουσίας των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο μετά από 47 χρόνια εδραίωσης; Στον κατάλογο του Global Finance “The Most Peaceful Countries In The World 2020” η Τουρκία βρίσκεται στην 150η θέση, η Σομαλία στην 158η και το Αφγανιστάν τελευταίο στην 163η. Ώρα να το παίξει φιλήσυχη, συμβιβαστική και συνεργάσιμη δίνοντας έτσι ερείσματα σε αδαείς στο εσωτερικό και φίλους στο εξωτερικό με οικονομικό-στρατηγικά κοινά συμφέροντα.
Η επιτηδειότητα σαν εργαλείο.
Μια προσωρινά “μεταλλαγμένη” Τουρκία θα καθησυχάσει:
α) το φιλικό αμερικάνικο βαθύ κράτος,
β) το ανταγωνιστικό Ισραήλ και Εβραϊκό λόμπυ,
γ) φίλους σε ΕΕ/ΗΒ,
δ) όσους αγωνιούν πως το έχει παρακάμει, π.χ Γαλλία, και
ε) αδαείς μεταξύ Ελλήνων.
Προσποιούμενη την σεβάσμια προσδοκεί να μας φέρει σε διαπραγματεύσεις δικών της όρων για να αποσπάσει πολυπόθητες υπογραφές. Την ενθαρρύνει το αξιολύπητο ιστορικό και η επιρρέπεια των Ελλήνων σε καταστροφικές υπογραφές: Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, Έβρου, αποχώρησης ελληνικών στρατευμάτων από Κύπρο, Ίμια και σωρηδόν παραχωρήσεις στο Κυπριακό.
Το 1974 οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Κύπρο με πρόσχημα την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης, ακολούθως με Βρετανική στήριξη ζήτησαν Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ). Τώρα που η ΔΔΟ χρεοκόπησε απαιτούν μαζί με την Βρετανία «λύση» δύο κρατών. Σε κάθε νέα τους απαίτηση κάποιοι στο εσωτερικό μέτωπο βρίσκονται για να τους στηρίξουν.
Αυτή η μερίδα τώρα προωθεί την τούρκικη «λύση» δύο κρατών σαν «νέο ρεαλισμό» και μας κατατρομάζει. Παίζοντας το σεβάσμια η Τουρκία απευθύνεται σε πάσας λογής ηττοπαθείς “διανοούμενους,” “ρεαλιστές,” “εκσυγχρονιστές” Ελλάδος-Κύπρου και σε συγκεκριμένες δεξαμενές «σκέψης»/προπαγάνδας. Ελπίζει πως θα σπρώξουν για σύναψη συμφωνίας με μια διαφωτισμένη(!), φιλήσυχη(!), συμβιβάσιμη(!) και συνεργάσιμη(!) Τουρκία.
Μην περιμένουμε έλεος.
Ένα πρέπει να είναι το μέλημα μας τώρα: Άμυνα και εξοπλισμός από πολλαπλές πηγές. Έτσι μόνο, δημιουργούμε προοπτική για τον ελληνισμό. Οι μεγάλες δυνάμεις είναι ανελέητες με όσους δεν έχουν αυτοσεβασμό και υπερηφάνεια για την ιστορία τους. Οι ηττοπαθείς είναι για αυτούς ανεπαίσχυντοι. Ένα είναι βέβαιο: μετά την προσωρινή ανάπαυλα η Τουρκία θα επανέλθει απειλητικότερη.
Comments