Για μίαν Ελλάδαν

του Αντώνη Σιβιτανίδη

Κάτω από το λάβαρο με τον γαλάζιον σταυρόν, πάνω σε ένα άσπρο πανί, και με την ρήσην: «ΣΗΜΕΑ ΕΛΗΝΗΚΙ ΠΑΤΡΗΣ ΚΗΠΡΟΥ», πολέμησαν οι Έλληνες της Κύπρου τους Οθωμανούς, κατά την διάρκεια της Ελληνικής επανάσταση του 1821. Αναφορές σε αυτούς πολλές, και από τον Μακρυγιάννη και από τον Κολοκοτρώνη.

Με τέσσερις λέξεις, μέσα στην απέραντη σοφία τους, στα πέντε ανορθόγραφα ελληνικά γράμματα που γνώριζαν να γράφουν οι προπάπποι μας, κατάφεραν να αποκρυσταλλώσουν τα πατριωτικά αισθήματα και αλύτρωτους πόθους των Ελλήνων της Κύπρου, και να καταθέσουν την δική τους ανεξίτηλη μαρτυρία στην παγκόσμια ιστορία, ότι αυτός ο βασανισμένος τόπος είναι Ελλάδα.

Γιατί, όπως μας μαρτυρούν τα λόγια του Τεύκρου (γιου του βασιλιά της Σαλαμίνας Τελαμώνα και αδελφού του Αίαντα, το 1200 πχ ), στο τραγικό έργο του Ευριπίδη «Ελένη» : «...Ἐς γῆν ἐναλίαν Κύπρον, οὗ μ’ ἐθέσπισεν οἰκεῖν Ἀπόλλων, ὄνομα νησιωτικόν Σαλαμῖνα θέμενον τῆς ἐκεῖ χάριν πάτρας...», αυτός ο τόπος, εις πείσμα πολλών, ένθεν και ένθεν του συρματοπλέγματος, έχει 3,500 χρόνια συνεχούς και αδιάκοπης, Ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού.

Κανένα ανιστόρητο αφήγημα, τουρκοπροσκυνημένων «Κυπρισλίδων», μπορεί να μας πείσει ότι είμαστε Έθνος Κυπρίων και όχι Έθνος Ελλήνων. Δεν χρειαζόμαστε καμία κυβέρνηση και κανένα στρατό να μας το πιστοποιήσει. Η γλώσσα μας, οι θρησκεία μας, τα ήθη και έθιμά μας, μα περισσότερο και πάνω από όλα, η εθνική συνείδηση η οποία μας έχουν κληρονομήσει οι πάπποι και προπάπποι μας, τους διαψεύδει. Εξάλλου την Ελληνικότητα της Εθνικότητάς μας την κατοχυρώνει, το δοτό μεν, αλλά πολλάκις διεθνώς αναγνωρισμένον, Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Οι αγωνιστές του 1821, όπως και η Μακεδονομάχοι (1898-1908), που και σε αυτόν τον αγώνα η Κύπρος έδωσε το παρόν της, όπως και οι Έλληνες Κύπριοι βετεράνοι σε δύο παγκοσμίους πολέμους στο πλευρό της Ελλάδας (1914-18 ΑΠΠ, 1939-45 ΒΠΠ), όπως και οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ(1955-59), όπως και οι ΕΛΔΥΚ-αριοι στην Κύπρο το 1974, όπως και ο Κίμων ο Μιλτιάδου στην Κύπρο το 450 πχ, για μίαν Ελλάδαν πολέμησαν για μιαν Ελλάδαν πέθαναν, και όχι για ένα «…άδειο πουκάμισο, για μία Ελένη..»(Γ. Σεφέρης).

Αυτός ο τόπος στην εσχατιά της λίμνης της Μεσογείου, φυλάει τις Θερμοπύλες του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Αλλάξαμε πολλούς αφέντες, αλλά σε πείσμα τους, επιβιώσαμε. Κατά τον εθνικό μας ποιητή, Κώστα Μόντη:

«Χρόνια σκλαβκιές ατελείωτες,

Τον πάτσον τζιαι τον κλώτσον τους,

Εμείς τζιαμαί, ελιές τζιαι τερατσιές,

πάνω στον ρότσον τους».

Η Ελληνική εθνική μας συνείδηση και η Ελληνική Ορθόδοξη θρησκεία μας είναι αυτά που μας κράτησαν ζωντανούς και ελεύθερους διαμέσου των αιώνων. Και σε πείσμα όλων, εδώ θα παραμείνουμε, ελεύθεροι και ωραίοι Έλληνες.

Εξιστορώντας την 9η Ιουλίου 1821, όπου η Κύπρος πλήρωσε το τίμημα της για την επανάσταση του 1821, με τον αποκεφαλισμό των προκρίτων, επισκόπων, Αρχιεπισκόπου Κυπριανού και δραγομάνου Χατζηγεωργάκη Κορνέσιου, ο άλλος εθνικός μας ποιητής, Βασίλης Μιχαηλίδης, προφητικά γράφει:

« Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου,

κανένας δεν εβρέθηκεν για να την ι-ξηλείψη,

κανένας, γιατί σιέπει την που τα 'ψη ο Θεός μου.

Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψει!

Σφάξε μας ούλους κι ας γενεί το γαίμαν μας αυλάκιν,

κάμε τον κόσμον μακελλειόν και τους Ρωμιούς τραούλλια,

αμμά ξερε πως ίλαντρον όντας κοπεί καβάκιν

τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια.

Το ’νιν αντάν να τρώ’ την γην, τρώει την γην θαρκέται,

μα πάντα κείνον τρώεται και κείνον καταλυέται».

Αντώνης Κ. Σιβιτανίδης, M.Sc., B.Sc.

Μέλος Εκτελεστικού Γραφείου ΔΗ.ΚΟ.