Τα αδιέξοδα απέναντι στην παραβατική Τουρκία: Αθήνα και Λευκωσία βλέπουν τα …γεωτρύπανα να περνούν!

«Άφωνοι» από την έκπληξη καμώθηκαν ότι έμειναν οι ελίτ στην Αθήνα και τη Λευκωσία από την απόφαση του Ταγίπ Ερντογάν να δώσει εντολή επιστροφής του «Γιαβούζ» στην κυπριακή ΑΟΖ και συγκεκριμένα στα οικόπεδα 6 και 7, που έχουν αδειοδοτηθεί στις εταιρείες TOTAL της Γαλλίας και ENI της Ιταλίας.

Η επιστροφή πραγματοποιήθηκε εν μέσω της μάστιγας του κορωναϊού, που έπληξε και την Τουρκία, άσχετα αν ο πρόεδρός της ήταν …βέβαιος ότι ο Αλλάχ επειδή είναι μεγάλος, θα έσωζε την κατοχική δύναμη από την πανδημία.

Δεν έπρεπε να εκπλαγούν οι εκπρόσωποι των ελίτ, αλλά να αποφασίσουν επιτέλους να ερευνούν πριν κάνουν τις αναλύσεις τους, οι οποίες στην πλειοψηφία τους είναι υποχωρητικές στον ύψιστο βαθμό. Έχουν και αυτό το υπεροπτικό ύφος και σηκώνουν και το φρύδι πάνω όταν μας παρουσιάζουν τις ξεπερασμένες απόψεις τους, που έχουν διαψευστεί με πανηγυρικό τρόπο.

Η δήθεν έκπληξη τους οφείλεται στο γεγονός ότι διαφορετικά θα πρέπει να παραδεχθούν ότι το αφήγημά τους, όλα αυτά τα χρόνια, βασιζόταν και σε ψεύτικες πληροφορίες. Έχει καταπέσει πανηγυρικά. Υποστήριζαν πάντα ότι η Τουρκία απλά προκαλεί στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ για να ικανοποιεί το εσωτερικό της ακροατήριό. Δεν ήταν αλήθεια και το ήξεραν.

Αντικρούσαμε το επιχείρημά τους πολλές φορές, παρουσιάζοντας αποδείξεις. Τώρα πια δεν χρειάζεται να το κάνουμε. Και ο τελευταίος Έλληνας, όπου και να βρίσκεται, από τα Επτάνησα μέχρι την Κύπρο, και από τη Μακεδονία μέχρι την Κρήτη, είναι μάρτυρας της άνευ προηγουμένου παραβατικής συμπεριφοράς της κατοχικής δύναμης.

Η νέα Τουρκία ασκεί πολιτική στη βάση σχεδιασμού. Έχουμε παρατηρήσει, ιδιαίτερα τα τελευταία δέκα χρόνια, πως υλοποιεί ότι και όσα ανακοινώνει. Παρ’ όλα αυτά οι αναλυτές που βρίθουν στα πολιτικά κόμματα της Ελλάδας και της Κύπρου -εκτός ολίγων σοβαρών- επέμεναν μέχρι και την εβδομάδα που πέρασε σε απόψεις που δεν επιβεβαίωναν τα γεγονότα..

Η τελευταία κίνηση του Ταγίπ Ερντογάν μπορεί να είναι αψυχολόγητη, λόγω της πανδημίας, που σαρώνει τον πλανήτη. Όταν οι μεγάλες δυνάμεις χρησιμοποιούν τις Ένοπλες Δυνάμεις τους εναντίον του ιού, όπως ανακοίνωσε π.χ. το αμερικανικό Πεντάγωνο, ποιος αναμένει πολεμικές κινήσεις σε περίοδο κατά την οποία όλες οι χώρες προσπαθούν να αμυνθούν στον αόρατο εχθρό, όπως τον χαρακτήρισε ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ.

Ακόμα και να μπορούσε να αντισταθεί η Κύπρος στην κατοχική δύναμη, το μυαλό όλων στο νησί, είναι στον «κινέζικο ιό». Δυστυχώς, στο παλάτι του Σουλτάνου δεν περισσεύει η λογική. Μας είχε προετοιμάσει ο γαμπρός του, ο διεφθαρμένος Μπεράτ Αλμπαϊράκ, ότι η Τουρκία θα συνεχίσει τις έρευνες. Και δεν διαψεύστηκε. Αντί να ασχοληθεί με την τουρκική οικονομία που καταρρέει, ο προεδρικός γαμπρός την είδε …στρατηγός.

Έχει ενδιαφέρον η εξής λεπτομέρεια και πρέπει να μας προβληματίσει, χωρίς και να μας φοβίζει:

Ο Ταγίπ Ερντογάν δεν ακούει και δεν φοβάται κανένα, εκτός (και αυτό με ερωτηματικό πια) τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Μάλλον θα πρέπει να το θέσουμε διαφορετικά. Φοβάται μόνο αν αυτός που απαιτεί, έχει τα όπλα να τον επαναφέρει στην τάξη.
Το είδαμε το καλοκαίρι του 2018 όταν ο Ντόναλντ Τραμπ ζήτησε την απελευθέρωση του Πάστορα Μπράνσον και ο Ερντογάν αρνήθηκε. Μέσα σε λίγες μέρες η οικονομία του κατέρρευσε και σε ενάμιση μήνα υπέκυψε στις εντολές του Αμερικανού προέδρου.

Άρα, εκτός του Πούτιν που έχει τη δύναμη να επιβληθεί στον Τούρκο πρόεδρο, λόγω της σχέσης τους, αλλά δεν πρόκειται να το κάνει αν αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο, και ο κ. Τραμπ μπορεί. Αλλά ούτε αυτός θα το πράξει. Ας μην τρέφουμε αυταπάτες.

Ανακοινώσεις θα εκδίδουν κάθε μέρα, διότι τα λόγια είναι εύκολα. Οι πράξεις είναι το πρόβλημα. Εκεί έγκειται η δυσκολία. Και λόγω αυτής της πραγματικότητας, μπορεί να αναρωτηθεί ο καθένας τι σκέφτονται να πράξουν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο πρόεδρος της Κύπρου, Νίκος Αναστασιάδης.

Εγώ πιστεύω ότι οι Αμερικανοί, όπως υποσχέθηκαν στην Αθήνα, έκαναν την προσπάθεια και μίλησαν στην τουρκική ηγεσία. Αλλά από τη στιγμή που ο Ερντογάν γνωρίζει ότι δεν πρόκειται να υπάρξει τιμωρία, γιατί να συγκινηθεί, και γιατί να σταματήσει; Οπότε, ποιες είναι οι επιλογές της Ελλάδας και της Κύπρου, με δεδομένο ότι τα τουρκικά ερευνητικά αλωνίζουν στην κυπριακή ΑΟΖ, και τα αεροπλάνα της κατοχικής δύναμης απειλούν καθημερινά στο Αιγαίο;

Λογικά, η απάντηση θα έπρεπε να ήταν η Ευρωπαϊκή Ένωση. Και οι δύο χώρες είναι μέλη της ενωμένης Ευρώπης, η οποία όμως δεν έχει δόντια. Ούτε στον στρατιωτικό τομέα, ούτε στον διπλωματικό, ενώ χάνει και μία άλφα οικονομική δύναμη, που υποτίθεται ότι είχε, αν και την περασμένη δεκαετία οι Βρυξέλλες αντί να δείξουν αλληλεγγύη στα κράτη-μέλη, έστειλαν μερικά δισεκατομμύρια στην Τουρκία επειδή ο Ερντογάν εκβιάζει συλλήβδην τους ασπόνδυλους Ευρωπαίους ηγέτες.

Δεν νομίζω ότι ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Αναστασιάδης έχουν πλέον την παραμικρή αμφιβολία πως μόνοι τους πρέπει να βρουν τη λύση για να αντιμετωπίσουν την Τουρκία. Η υποχώρηση δεν είναι στις επιλογές τους. Διότι υποχώρηση σημαίνει απώλεια εδάφους, είτε πρόκειται για νησιά του Αιγαίου, είτε για την κατεχόμενη Κύπρο. Όσο και να προετοιμάζουν το λαό -και αυτό αφορά περισσότερο τον κ. Αναστασιάδη και τους Ελληνοκύπριους- είναι αδύνατο να γίνει αποδεκτή διευθέτηση η οποία θα παραδίδει ολόκληρο το νησί στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας.

Δυστυχώς, η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν να κάνουν με ένα αλλοπρόσαλλο, στα όρια της ψυχασθένειας, γείτονα, που θα κάνει το αδιανόητο και θα ανοίξει την πόρτα του τρελοκομείου… Και πρέπει να τον αντιμετωπίσουν