21η Απριλίου ’67: Από τον Μητσοτάκη στον Καραμανλή

21η Απριλίου 1967. Η ημέρα που οι σιδερόφραχτοι, της Χούντας κατέλυσαν, στρατιωτικά, την Δημοκρατία. Του στρατιωτικού πραξικοπήματος των συνταγματαρχών είχε προηγηθεί το συνταγματικό πραξικόπημα του, πάλε ποτέ, βασιλιά Κωνσταντίνου. Στις 15 Ιουλίου ( η ημερομηνία αυτή φαίνεται να μας κατατρέχει) ο βασιλιάς εξανάγκασε τον δημοκρατικά εκλεγμένο και λαοφιλή Γεώργιο Παπανδρέου (το γέρο της Δημοκρατίας) σε παραίτηση. Λόγος, η απομάκρυνση του εκλεκτού του παλατιού, Πέτρου Γαρουφαλιά από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Την ίδια ημέρα ορκίστηκε κυβέρνηση της αρέσκειας του βασιλιά αποτελούμενη από τα αποσχισθείσα μέλη της Ένωση Κέντρου, που έμειναν στην ιστορία έως οι «Αποστάτες».

Μακαρέζος, Πατακός, Παπαδόπουλος

οι συνταγματαρχες της Χούντας, 21ης Απριλίου 1967

«Αρχι-αποστάτης» ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, πατέρας του σημερινού Πρωθυπουργού της Ελλάδος, Κυριάκου.

Της «Αποστασίας» ακολούθησε μια έντονη ανωμαλία στην πολιτική ζωή της μητέρας πατρίδας που τελικά οδήγησε στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου ’67. Στρατιωτικό πραξικόπημα σχεδίαζε και ο βασιλιάς με τους στρατηγούς. Τους πρόλαβαν οι συνταγματάρχες οι οποίοι ευνοήθηκαν από την CIA.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην πρώτη χουντική κυβέρνηση διορίστηκαν πληθώρα ευνοούμενων του παλατιού. Στις 13 Δεκεμβρίου του 1967 ο βασιλιάς επιχείρησε αντιπραξικόπημα, γνωστό και έως «Το Βασιλικό Κίνημα» το οποίο απέτυχε παταγωδώς. Φυσικά και δεν επρόκειτο για αντιπραξικόπημα, δηλαδή για επαναφορά της δημοκρατίας, αλλά για πραξικόπημα επί του πραξικοπήματος για να αναλάβει αυτός την διοίκηση. Όπως ακριβός έκανε ο «Αόρατος Δικτάτορας», Δ. Ιωαννίδης, τον Νοέμβριο του 1973, μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.

Τελικά το έγκλημα έκλεισε τον κύκλο του με την προδοσία της Κύπρου το 1974. Τόσο από την Χούντα, όσο και από την Καραμανλική μεταπολίτευση, για την οποία «η Κύπρος κείται μακράν». Η οδυνηρή πραγματικότητα, η Κύρος μακριά δεν ήταν. Η Ελλάδα τότε, αν και αριθμητικά μικρότερη σε στράτευμα, είχε το στρατηγικό πλεονέκτημα λόγο καλύτερου Ναυτικού, Αεροπορίας και Τεθορακισμέμενων. Το ότι στον στρατό ξηράς η Τουρκία υπερτερούσε 1-3 ήταν ελάσσονος σημασίας, λόγο της στενότητας των χερσαίων συνόρων και του μη αξιόμαχου του τουρκικού στρατού, που είχε να πολεμήσει από το 1922.

Φυσικά για το Αθηναϊκό Κράτος, βασιλικό, χουντικό, δημοκρατικό ή άλλος πώς, πάντοτε «η Κύπρος κείται μακράν». Μόνο για τον Κίμωνα δεν ήταν μακριά, που ήρθε κωπηλατώντας « και νεκρός ενίκα».

Βίοι παράλληλοι, Μητσοτάκης – Καραμανλής - Κληρίδης. Όπως ο Μητσοτάκης έδωσε στέγη στους ανθρώπους του βασιλιά, έτσι και ο Καραμανλής έδωσε στέγη στους στρατηγούς της Χούντας και εν Κύπρο, ο Γλαυκός Κληρίδης στους ανθρώπους της εοκαβήτα (το εοκαβητα ολόγραφος, γιατί δεν μπορώ με ένα Β να αμαυρώσω το ενδοξότερο αγώνα του σύγχρονου Ελληνισμού). Ας μην ξεχνάμε ότι η εοκαβητα συστάθηκε, διοικούταν και χρηματοδοτούταν από τον Ιωαννίδη. Επίσης ας μην ξεχνάμε ότι το στρατιωτικό πραξικόπημα της Χούντας στην Κύπρο, διαδέχτηκε το συνταγματικό πραξικόπημα του Γλαύκου Κληρίδη, ο οποίος ορκίστηκε Πρόεδρος ( όχι προεδρεύων ) από τον καθαιρεμένο Πάφου Γεννάδιο, και διαμήνυσε του Μακαρίου ότι, εάν θέλει να επιστρέψει στην Κύπρο, πρέπει να βάλει ξανά υποψηφιότητα για πρόεδρος.

Μπονάνος, Γλατσάνος, Παπανικολάου, Αραπάκης

άπαντες αποκατασταθήκαν και συνταξιοδοτήθηκαν από την Καραμανλική μεταπολίτευση

Δεν πρέπει να μας παραξενεύει που ο «Φάκελος της Προδοσίας της Κύπρου» έμεινε θαμμένος επί σαράντα χρόνια, στις αποθήκες της Ελληνικής Βουλής, και αφού ξεσκονίστηκε, κυριολεχτικά και μεταφορικά, προδόθηκε στην Κυπριακή Βουλή.

Και δυστυχώς, επειδή κάθε λαός αξίζει αυτούς που εκλέγει, τα βιολογικά και πολιτικά τους τέκνα συνεχίζουν να μας κυβερνούν μέχρι σήμερα. Εν Ελλάδι και « … ες γην εναλίαν Κύπρον ου μ’ εθέσπισεν οικείν Απόλλων..»

Αντώνης Κ. Σιβιτανίδης, M.Sc., B.Sc.

Μέλος Εκτελεστικού Γραφείου ΔΗ.ΚΟ.