1600 χιλιόμετρα μακριά η Μηδία

Μήδος γιος της Μήδειας και του Αιγέα, βασιλιά της Αθήνας και αδελφός του Θησέα έφυγε με τη μητέρα του στην Ασία, όπου κατέκτησε πολλές χώρες, δίνοντας το όνομά του σε μία από αυτές, τη Μηδία και μετονομασθείσα Περσική Αυτοκρατορία. Κάτι που δεν μας είπε η μυθολογία είναι πως οι Πέρσες δεν εκστράτευσαν κατά της Ελλάδος για να την κατακτήσουν, αλλά έφτασαν στην Ελλάδα οδεύοντας προς την Αθήνα ζητώντας κληρονομικά δικαιώματα ως απόγονοι Αθηναίου, ιδού η ρήση «Αθηναίος βασίλευσε στους Μηδούς, στους Αθηναίους ποτέ Μηδός». Μετέπειτα θα μάθουμε πως ο Αλέξανδρος είχε παιδιά με δύο γυναίκες από την Περσία και φτάνοντας στα Σούσα ανέφερε πως θα κυβερνήσει τον αδελφό λαό όπως κυβερνούσε ο Κύρος. Η ιστορία και η καταγωγή μας κοινή με αυτό τον λαό όπου μοιραστήκαμε το πιο λαμπρό κεφάλαιο της ιστορίας μας, πια μας φαίνεται απροσέγγιστη χώρα.

Πέρσης & Μήδος

Τι μοιραζόμαστε με τη Δύση ώστε να θεωρούμε το Ιράν απροσέγγιστο; Σήμερα το Ιράν είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στην περιοχή παρά τις μακροχρόνιες κυρώσεις, όπου χρησιμοποιεί μόνο το 10% του εδάφους και έχει επιτύχει τα μέγιστα στις επιστήμες με την εξαγωγή αποφοίτων με παγκόσμια αναγνωσιμότητα. Το τι βιώνει το Ιράν τα τελευταία 8 χρόνια με τον πόλεμο στη Συρία, δεν το έχει διαχειριστεί καλύτερα καμία χώρα της περιοχής. Αδιαμφισβήτητα, ο πόλεμος στη Συρία ήταν η προσπάθεια επίθεσης στο Ιράν κτυπώντας την πίσω πόρτα της εξωτερικής του πολιτικής. Ακόμη και ο πόλεμος με το Ισλαμικό Κράτος στην περιοχή στηρίχθηκε τόσο πολύ από τη Δύση και από άλλες δυνάμεις που προσπαθούσαν εναγωνίως να εμπλέξουν το Ιράν στην καταπολέμηση της «τρομοκρατίας».

Το Ιράν στον πόλεμο στη Συρία επίσημα δεν είχε επιστρατεύσει σώματα παρά μόνο για να προστατέψει τον άμαχο πληθυσμό και εκτελεστικά κατόπιν εντολής του νόμιμα εκλεγμένου προέδρου Άσαντ. Ακόμη και μετά την επίθεση της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη εναντίον του σιίτικου πληθυσμού που σήμερα έχει οδηγήσει σε έναν απίστευτο λοιμό και θνησιμότητα, η Δύση και οι διεθνείς οργανισμοί απουσιάζουν, αλλά συνεχίζουν να κατηγορούν το Ιράν ότι εμπλέκεται στα εσωτερικά θέματα της Υεμένης επειδή αποστέλλει ανθρωπιστική βοήθεια.

Δεν είναι μια χώρα το Ιράν όπου η διπλωματική του πολιτική είναι επιπόλαια, απεναντίας είναι άκρως ρεαλιστική και αντανακλά την ψυχολογία της γεωγραφίας και την ιστορία του χωροχρόνου ενός πολύτροπου πολιτισμού. Οι σχέσεις μας με το Ιράν θα πρέπει να αναθεωρηθούν, όσο εμείς τασσόμαστε στο στρατόπεδο της Δύσης με την οποία δεν έχουμε μοιραστεί κανένα ιστορικό στοιχείο, δεν έχουμε καμία προοπτική να μοιραστούμε κανένα κοινό μέλλον. Ο ζωτικός χώρος της ιστορίας και του κοινού συμφέροντος προδιαγράφεται με παλιούς συμμάχους και εχθρούς, η παρουσία του Ισραήλ για 70 χρόνια στην περιοχή είναι ιστορικά ανώριμη και οι εσωτερικές πολιτειακές αναδιαρθρώσεις του θα το οδηγήσουν σύντομα σε αλλαγές για να επιτύχει την επιβίωσή του.

Η απομάκρυνση του ενδιαφέροντός μας από τη Συρία και η αδιαφορία μας για το Ισλάμ θα μας φέρει σε μια σύγκρουση σε μια περιοχή στην οποία οι ΗΠΑ είναι μακριά και οι κάτοικοι του σημερινού Ισραήλ δεν έχουν καμία ιστορική αντίληψη του χώρου. Βρισκόμαστε σε κρίσιμες διεθνείς ανακατατάξεις και ξαφνικά μέρη σε μια τριμερή που θα καθορίσει το πώς μας βλέπουν οι δυνάμεις της περιοχής, κτίζουμε σχέσεις ενώ ξέρουμε πως θα είναι φύσει εφήμερες. Εμείς στηριζόμαστε σε ένα Ισραήλ που δεν έχει να δώσει τίποτα από αυτά που εμείς επιθυμούμε, ενώ εκδιώκουμε όσους ξέρουν τις δυνάμεις και τις αδυναμίες μας (Ρωσία) μένοντας γυμνοί! Ας μην ξεχνάμε ότι το Ιράν είναι το άλλο μισό της ιστορίας μας μαζί με τον ισλαμικό κόσμο και όσα βιώσαμε ιστορικά από τη Δύση δεν τα ζήσαμε από τον κόσμο της Ανατολής ως καθ’ ημάς μέρος της, ως αδελφοί Μηδών!