Κύπρος μου, πού πήγες και κάθησες…

31 Ιανουαρίου 2019, 10:50 πμ

«ΠΡΟΣ ΚΥΠΡΟ Τι να σου κάνω; Εδώ πέρα που κάθησες αυτά είχες, αυτά έχεις κι αυτά θα 'χης» (Κ. ΜΟΝΤΗΣ) «Η σύγκρουση Ιστορίας και Γεωγραφίας καθόρισε τη μοίρα της Κύπρου».

Αυτό το απόφθεγμα του αείμνηστου Ανδρέα Χριστοφίδη, επανειλημμένα, ειπώθηκε από πολλούς πολιτικούς και ιστορικούς αναλυτές, υπό διάφορες μορφές, όπως: «Η ιστορία της Κύπρου είναι όμηρος της γεωγραφίας της».

Και τα δύο αποφθέγματα είναι ίσως η πιο λακωνική αλλά και πιο περιγραφική αποτύπωση της γεωπολιτικής σημασίας της Κύπρου. Και ακολουθεί η συνήθης επωδός: «Η Κύπρος βρίσκεται στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων, εκεί που συναντώνται τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες, εκεί που μεγαλούργησαν μεγάλοι πολιτισμοί της αρχαιότητας, εκεί που συγκρούστηκαν μεγάλοι πρωταγωνιστές της ιστορίας».

(Λόγω της γεωγραφικής θέσης της Κύπρου στην ιστορία του ο λαός της κατάφερε να αντεπεξέλθει σε κατοχές και απειλές Φοινίκων, Ασσυρίων, Περσών, Ρωμαίων, Ναϊτών, Λουζινιανών, Φράγκων, Ενετών, Μαμελούκων, Τούρκων και Άγγλων).

Η Κύπρος βρίσκεται στο ανατολικότερο και νοτιότερο σημείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συνιστά από γεωστρατηγικής άποψης το προχωρημένο φυλάκιο και παρατηρητήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ανατολική Μεσόγειο, απέναντι από τη ζωτική για την Ευρώπη περιοχή των πετρελαίων της Μέσης Ανατολής.

Στην αξιοποίηση αυτής της σημαντικής γεωπολιτικής σημασίας της Κύπρου και της συμμετοχής της ως πλήρους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ύπαρξη των περιοχών των «κυρίαρχων» Αγγλικών βάσεων από το 1960 και η κατοχή του 37% της συνολικής έκτασης της Κύπρου από τα τουρκικά στρατεύματα από το 1974, συνιστούν μια σημαντική τροχοπέδη.

Η απαλλαγή της Κύπρου από αυτά τα δύο βαρίδια και η επανένωσή της θα επιτρέψουν στην Κύπρο να αξιοποιήσει τη μεγάλη γεωπολιτική της θέση, προς το συμφέρον όλου του λαού της και να καταστεί πραγματική γέφυρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Μέση Ανατολή.

Παρά τις υποσχέσεις της Μεγάλης Βρετανίας, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρά τον άνεμο αποαποικιοποίησης που έπνεε μετά τον πόλεμο, η Βρετανία αθέτησε τις υποσχέσεις της και αρνήθηκε κατηγορηματικά να εγκαταλείψει την Κύπρο. Για μια ακόμα φορά, στη μακραίωνη ιστορία της, η Κύπρος παραμένει όμηρος της σημασίας της γεωγραφικής της θέσης.

Παρά την πεισματική άρνησή της, η Μεγάλη Βρετανία αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Κύπρο, μετά από έναν αιματηρό, λαμπρό και ηρωικό Απελευθερωτικό Αγώνα, που τον άρχισαν και διεξήγαγαν αποκλειστικά οι Έλληνες της Κύπρου. Φρόντισε όμως, προτού φύγει, να εφαρμοστεί και εδώ με επιτυχία το προσφιλές ιμπεριαλιστικό της δόγμα του «διαίρει και βασίλευε».

Έτσι, για πρώτη φορά στην ιστορία της Κύπρου, το έδαφός της μοιράστηκε, ή αν θέλετε, τριχοτομήθηκε ντε φάκτο.

«Τριχοτομήθηκε» με τη γνωστή ενθάρρυνση της Βρετανίας, και σε εφαρμογή του «διαίρει και βασίλευε» επανάφερε την Τουρκία ως «ενδιαφερόμενο μέρος» για τη λύση του Κυπριακού.

Όταν συνεπώς εμείς απορρίπτουμε τη διχοτόμηση, φανερή ή κεκαλυμμένη, αγωνιζόμαστε για την επανένωση του εδάφους της Κύπρου, της κοινωνίας, της οικονομίας και των θεσμών, απ’ αυτή τη λύση δεν μπορεί να εξαιρείται το καθεστώς των λεγομένων «κυρίαρχων βάσεων».

Από το 1974 μέχρι σήμερα υπήρξε πληθώρα σχεδιασμών για διχοτόμηση της Κύπρου. Όλοι αυτοί οι σχεδιασμοί βρήκαν την τελική τους έκφραση στο διαβόητο Σχέδιο Ανάν, το οποίο καθόρισε την Τουρκία αφέντη στα κατεχόμενα εδάφη και ισότιμο συνέταιρο στην υπόλοιπη έκταση της Κύπρου, στον εναέριο χώρο, στα χωρικά ύδατα και, το χειρότερο, 24 ώρες μετά την αποδοχή του Σχεδίου, διά δημοψηφίσματος, η Κυπριακή Δημοκρατία, με παρθενογένεση, θα την υποκαθιστούσε ένα νέο συνομοσπονδιακό μόρφωμα, στο οποίο καμιά απόφαση δεν θα μπορούσε να ληφθεί χωρίς τη συγκατάθεση του τουρκοκυπριακού κρατιδίου. Και μπορεί το Σχέδιο Ανάν να έφερε το όνομα του τότε ο Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών, ήταν όμως βρετανικής εμπνεύσεως (Λόρδος Χάνεϊ).

Η βρετανική πολιτική έναντι της Κύπρου υπήρξε πάντα Τουρκογενής. Ούτε καν ουδέτερη. Φιλοτουρκική. Και, μάλιστα, καθόριζε και καθοδηγούσε τους στόχους της τουρκικής διπλωματίας.

Κι αν σήμερα το Κυπριακό παρουσιάζεται δισεπίλυτο, αυτό οφείλεται στη μεθοδευμένη διεκδίκηση από την Τουρκία των συμφερόντων της επί της Κύπρου και της περιοχής, αλλά εξυπηρετούνται και τα στρατηγικά συμφέροντα της Μεγάλης Βρετανίας, η οποία χωρίς ίχνος εντροπής, χωρίς να τηρεί ούτε καν τα προσχήματα, υποστηρίζει κάθε παράλογη τουρκική απαίτηση και στα διάφορα σχέδια και στις διαπραγματεύσεις και στα διεθνή φόρα.

Εξήντα χρόνια μετά τον Απελευθερωτικό Αγώνα, το Κυπριακό παραμένει ζήτημα αποαποικιοποίησης και 45 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, παραμένει ζήτημα τερματισμού της στρατιωτικής κατοχής.

Το Κυπριακό δεν μπορεί να λυθεί και δεν θα λυθεί, αν η οποιαδήποτε λύση που σχεδιάζεται σήμερα πίσω από κλειστές πόρτες, θα αφήνει την αξιοποίηση της στρατηγικής θέσης της Κύπρου στην Τουρκία και τη Βρετανία. Επομένως, ο αγώνας μας ήταν και παραμένει αγώνας ελευθερίας και ανεξαρτησίας.

Το να συντηρείται ο μύθος ότι το Κυπριακό παραμένει άλυτο διότι οι Κύπριοι κάναμε σφάλματα και ότι δεν είχαμε στόχους εφικτούς, ή διότι δεν αξιοποιήσαμε ευκαιρίες που είχαμε, είναι το λιγότερο ανιστόρητο, για να μην πω μαζοχιστικό. Κλείνω, επικαλούμενος και πάλι τον αείμνηστο φίλο μου Ανδρέα Χριστοφίδη:

«Είμαστε Έλληνες και γεωγραφικά είμαστε δίπλα από την Τουρκία ή απ’ όλους τους περαστικούς από την περιοχή. Αυτή η σύγκρουση ιστορίας και γεωγραφίας καθόρισε τη μοίρα μας και όχι διότι είχαμε τη διαστροφή όποτε είχαμε την ευκαιρία να λύσουμε το Κυπριακό να λέμε όχι.

Αν χάσαμε ευκαιρίες, χάσαμε ευκαιρίες να εξανδραποδιστούμε, να μπασταρδέψουμε. Αν γινόταν αυτό, σήμερα δεν θα υπήρχε κυπριακό πρόβλημα.

Ζούμε σ’ έναν χώρο με συγκεκριμένα γεωπολιτικά συμφέροντα. Εκφραστές αυτών των συμφερόντων είναι η Μ. Βρετανία και η Τουρκία. Το ότι έγινε η εισβολή και η κατοχή, δεν έγιναν διότι οι Έλληνες της Κύπρου ήθελαν μαζοχιστικά να υποστούν και άλλα δεινά. Έγιναν για συγκεκριμένους γεωπολιτικούς, στρατιωτικούς λόγους».

πηγή: http://www.philenews.com/f-me-apopsi/paremvaseis-ston-f/article/649007/kypros-moy-poy-pigs-kai-kathises