Ξεπλέναμε κάμποσα χρόνια το κατοχικό καθεστώς, τώρα μας ζητούν τα ρέστα

13 Ιανουαρίου 2019, 10:55 πμ

«θα πρέπει οι Ε/κ να βρεθούν αντιμέτωποι με την απειλή της ''απο-αναγνώρισης'' τους, προκειμένου να γνωρίζουν ότι σε περίπτωση που δεν αποδεχτούν λύση του Κυπριακού θα έχουν να αντιμετωπίσουν την εκ νέου εξέταση του ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας του 1964»

(Μεχμέτ Αλί Ταλάτ ,ΚΥΠΕ, 21/1/2008)

Ουδέποτε συζητήθηκε με ειλικρίνεια από την τουρκική πλευρά η προοπτική ομοσπονδιακής λύσης. Ακόμα κι όταν οι δικοί μας ηγέτες μιλούσαν για το κοινό τους όραμα με Τουρκοκύπριους ηγέτες (Ταλάτ και Ακιντζί), η άλλη πλευρά εφάρμοζε άλλα σχέδια. Όλη η πορεία ήταν πάντα στημένη ώστε να δημιουργούνται οι συνθήκες συνεταιρισμού δύο προϋπαρχόντων κρατών. Του ελληνοκυπριακού και του τουρκοκυπριακού. Δηλαδή, μιας διευθέτησης συνομοσπονδιακής και όχι ομοσπονδιακής. Οι δικοί μας ηγέτες το έβλεπαν αυτό αλλά έκαναν πως δεν καταλάβαιναν τι συμβαίνει. Και έπαιζαν το παιχνίδι της τουρκικής πλευράς. Τώρα, οι συνθήκες ολοκληρώθηκαν. Τόσο με όσα διαπραγματευτικά κεκτημένα άρπαξαν σε όλα τα χρόνια των συνομιλιών, όσο και επί του εδάφους, όπου κυρίως μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων μεθοδικά και με επιμονή πέρασε στον κόσμο η αποδοχή του τουρκοκυπριακού κράτους. Τώρα, λοιπόν, η άλλη πλευρά προχωρεί στο επόμενο στάδιο. Και δεν θα μπορούσε να το αποκαλύψει με περισσότερη ακρίβεια ο Κουντρέτ Οζερσάι. Με ομιλία του στο Atlantic Council στην Ουάσιγκτον, την Πέμπτη.

Χωρίς να περιμένουμε τη λύση, είπε, να προχωρήσουμε σε συμφωνίες συνεργασίας σε θέματα φυσικού αερίου, έκδοσης κρατουμένων, τις ενέργειες ενάντια στο ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, της τρομοκρατίας και άλλα παρόμοια. Δηλαδή, να γίνουν συμφωνίες μεταξύ των δύο κρατών, του νόμιμου κράτους και του παράνομου. Δεν ακούγεται παράδοξο πια. Όταν ήδη υπάρχουν συμφωνίες, έστω και με διαφύλαξη της νομιμότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως η συμφωνία για τον ηλεκτρισμό, τι πιο λογικό να προχωρήσουμε σε συμφωνίες και για άλλα ζητήματα. Αυτό προωθείται για χρόνια από την τουρκική πλευρά. Και επειδή υπάρχουν αντιδράσεις στην πλευρά μας, τόσα χρόνια επροωθείτο υπογείως, με ίδιο όμως στόχο και ίδιο αποτέλεσμα: Την αποδοχή του τουρκοκυπριακού κράτους, που αντί παράνομο καθεστώς ή ψευδοκράτος, ακόμα και το διαβόητο γλωσσάριο δημοσιογραφίας, μας καλεί να το λέμε: τουρκοκυπριακή διοίκηση. Μιας υπαρκτής και αποδεκτής κρατικής οντότητας, που στο πλαίσιο της συνομοσπονδιακής διευθέτησης θα εξελιχθεί σε ένα από τα συνιστώντα κρατίδια. Κι από την άλλη, βέβαια, στη ίδια λογική εντάσσεται και το ροκάνισμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, η απο-αναγνώριση της, που γίνεται μεν από την τουρκική πλευρά αλλά την αποδέχονται ή και την ενθαρρύνουν βυθισμένοι στην πλάνη τους και Ελληνοκύπριοι.

Είναι από το 2008, που προειδοποίησε ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, λέγοντας ότι «θα πρέπει οι Ε/κ να βρεθούν αντιμέτωποι με την απειλή της ''απο-αναγνώρισης'' τους, προκειμένου να γνωρίζουν ότι σε περίπτωση που δεν αποδεχτούν λύση του Κυπριακού θα έχουν να αντιμετωπίσουν την εκ νέου εξέταση του ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας του 1964» (ΚΥΠΕ, 21/1/2008). Τα σαΐνια της πολιτικής μας διανόησης ούτε έβλεπαν ούτε άκουγαν. Σήμερα, ο Οζερσάι είναι στην Ουάσιγκτον και στη Νέα Υόρκη προσπαθώντας να αποτρέψει ακόμα και το ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών για ανανέωση της θητείας της Ουνφικύπ, που αφετηρία του είναι το ψήφισμα 186 του 1964, διότι, λέει, οι Οηέδες πρέπει να συνεννοούνται και με το κατοχικό καθεστώς και όχι μόνο με την Κυπριακή Δημοκρατία.

Βέβαια, η προτεραιότητα πλέον της τουρκικής πλευράς γι΄ αυτή την ενίσχυση της συνομοσπονδιακής προσέγγισης δεν είναι οι συμφωνίες για την έκδοση κρατουμένων, δήθεν, που ούτως ή άλλως γίνεται μέσω των Ηνωμένων Εθνών, αλλά για το φυσικό αέριο. Και αποκάλυψε για πρώτη φορά ο Οζερσάι τη νέα τουρκική προσέγγιση. Αφού, λέει, οι Ελληνοκύπριοι αρνούνται να συνεννοηθούν μαζί μας, οι εταιρείες που ενεργοποιούνται στην περιοχή πρέπει να θέσουν ως απαραίτητο στοιχείο το να ληφθεί η έγκριση και του άλλου εταίρου που είναι οι Τ/κ, και «τότε η ε/κ πλευρά δεν θα μπορεί να μην μιλά μαζί μας για το τί θα γίνει». Οι εταιρείες, φυσικά, είναι με την Κυπριακή Δημοκρατία, που έκαναν τις συμφωνίες και δεν θα βάλουν στις συμφωνίες τους ένα παράνομο καθεστώς, αλλά δημιουργούνται εντυπώσεις σε επικοινωνιακό επίπεδο. Διότι, στην πραγματικότητα, ούτε η Τουρκία, ούτε η τουρκοκυπριακή ηγεσία ενδιαφέρονται για μια λύση και μια έντιμη συμφωνία. Ενδιαφέρονται να μπουν στο παιχνίδι των κοιτασμάτων χωρίς λύση και αυτό θα τους το προσφέρουμε αργά ή γρήγορα αν συνεχίσουμε να ξεπλένουμε το κατοχικό καθεστώς, δίνοντας στηρίγματα σε μια παράνομη κρατική οντότητα.

πηγή: http://www.philenews.com/f-me-apopsi/arthra-apo-f/article/639650/xeplename-kamposa-chronia-to-katochiko-kathestos-tora-mas-zitoyn-ta-resta?fbclid=IwAR1W0lt8Ux3USXwTx0Su9VTcIKLA1B4ssuGKiyFon9AVpLBRWr8IkaAe79s#.XDsVYs5y7x4.facebook