55 χρόνια από την Τουρκανταρσία του 1963

ΤΟ ΖΩΤΙΚΟΤΕΡΗΣ, πάντοτε, σημασίας, ερώτημα και το ασφαλέστερο κριτήριο ήταν και είναι:

- Τι διευκολύνει αφ’ ενός και τι δυσκολεύει αφ’ ετέρου τον στρατηγικό στόχο της Τουρκίας στην Κύπρο;

Οι απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα παράγουν ασφαλώς και το περιεχόμενο της ορθής ή λανθασμένης στρατηγικής του Ελληνισμού στο Κυπριακό.

Αφ’ ότου ο Ελληνισμός της Κύπρου αποφάσισε το 1955 να αγωνιστεί και ενόπλως για την αποτίναξη της βρετανικής αποικιοκρατίας και να επιτύχει την Ένωση με την Ελλάδα, η Τουρκία εκπόνησε και μεθόδευσε την υλοποίηση του επιτελικού της «Σχεδίου Επανάκτησης Κύπρου».

- Έκρινε ότι, κάτω από τις γενικότερες διεθνο-πολιτικές συνθήκες του 1959 και υπό το ισχύον τότε ισοζύγιο δυνάμεων, πολύ θα την διευκόλυνε στην περαιτέρω προώθηση του στρατηγικού της στόχου, η υπογραφή των Συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου και η δημιουργία του ζυριχικών προδιαγραφών και τριπλής κηδεμόνευσης κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας.

- Την κατάλυση του οποίου σχεδίαζε και ενόπλως προπαρασκεύαζε πριν ακόμη κι από την εγκαθίδρυσή του, της 16ης Αυγούστου 1960. Πράγμα που αποδείχθηκε εμπράκτως με την ένοπλη πραξικοπηματική Τουρκανταρσία του 1963-1964.

ΑΠΟ το 1958, σε εφαρμογή της Στρατηγικής Νιχάτ Ερίμ του 1956 και του «Σχεδίου Επανάκτησης Κύπρου» του Γραφείου Ειδικού Πολέμου 1957, με απόφαση της Άγκυρας οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις συγκρότησαν μυστικά στην Κύπρο, ως ένοπλο στρατιωτικό τους βραχίονα την τρομοκρατική ΤΜΤ.

- Διά της οποίας, πρώτα επέβαλαν με τρομοκρατία και δολοφονίες Τουρκοκυπρίων αντιφρονούντων τον πλήρη και στυγνό έλεγχό της επί της τουρκικής μειονότητας και, δεύτερο, προκάλεσαν, με σφαγές τύπου «Κιόνελι», τις χρήσιμες για τα σχέδιά τους αιματηρές «διακοινοτικές» και διχοτομικές συγκρούσεις.

Αποτέλεσμα της μεθόδευσης της Τουρκανταρσίας του 1963 ήταν ν’ αποκτήσουν οι Τούρκοι, τόσης ισχύος ένοπλη δύναμη, ώστε να περιχαρακώσουν επί κυπριακού εδάφους οχυρωμένους θυλάκους, εντός των οποίων απαγόρευσαν την άσκηση κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, μετατρέποντας εδάφη και πληθυσμό της σε στρατηγικό προγεφύρωμα για την από χρόνια σχεδιαζόμενη τουρκική εισβολή του 1974.

ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ του 1963, απέναντι στα πολυβόλα Μπράουνινγκ και στα από ετών προπαρασκευασμένα πολυβολεία της τουρκικής ΤΜΤ, στις παρυφές του περίκλειστου των τουρκικών θυλάκων των στασιαστών, οι περισσότεροι εθελοντικώς σπεύσαντες να αντισταθούν Έλληνες Κύπριοι, μόνο δίκαννα κυνηγετικά όπλα διέθεταν!

Δεν είχε προνοήσει ο Ελληνισμός να διαθέτουν εγκαίρως την αναγκαία ένοπλη ισχύ ώστε, μέσα στα πρώτα 24ωρα ν’ ανατρέψουν την ισχύ της ΤΜΤ, να εκκαθαρίσουν τις βάσεις πυρός και τα οχυρά της, να εξαλείψουν την τρομοκρατική επιβολή της επί του πληθυσμού της μειονότητας και να συλλάβουν εκείνην τη «μια δράκα φασίστες που βοηθούμενοι από τους ιμπεριαλιστές και χρησιμοποιώντας όπλα και φασιστικές μέθοδες άρπαξαν την ηγεσία της τουρκικής κοινότητας», καθώς κατάγγελλε κι ο δολοφονηθείς από την ΤΜΤ στις 11 Απριλίου 1965, Τουρκοκύπριος ΑΚΕΛιστής Ντερβίς Καβάζογλου.

ΑΠΟ ΤΗΝ περίπτωση του τουρκικού πλοιαρίου μυστικής μεταφοράς οπλισμού «Ντενίζ», που εντοπίστηκε την 18η Οκτωβρίου 1959 και μετέπειτα, είχαν οι αρμόδιοι του Ελληνισμού, και στην Αθήνα και στη Λευκωσία, πλήθος επαρκείς πληροφορίες ότι π.χ. μέχρι 2 Σεπτεμβρίου 1960 η ΤΜΤ διέθετε ήδη 10.000 όπλα, οργάνωση, εκπαίδευση και προετοιμασία, που εντάθηκε από της αφίξεως 16 Αυγούστου 1960 και της ΤΟΥΡΔΥΚ στο νησί… Υποτίμησαν την απειλή! Πολιτεύοντες (και τότε) με ψευδαισθήσεις…

ΠΕΝΗΝΤΑ πέντε χρόνια από την 21η Δεκεμβρίου 1963, επιχειρεί η Τουρκία να καταστήσει εκλιπούσα την εις χείρας των Ελλήνων Κυπριακή Δημοκρατία.

- Απέτυχε το 1963-1964.

- Απέτυχε και το 1974.

Δεν εγκατέλειψε, όμως, τον στρατηγικό της στόχο. Η μεθόδευση παραμένει επίμονα και υπομονετικά προωθούμενη, με ζυριχικού και άλλου τύπου εμπλουτισμένους τρόπους, ώστε να πειθαναγκαστούν εν τέλει οι Έλληνες να παραδώσουν το κράτος τους στην ισότιμη τουρκική συγκυριαρχία.

- Αυτό, επακριβώς, είναι και το ουσιωδέστερο (και κανένα άλλο) περιεχόμενο των υπό την αιγίδα του Γ.Γρ. του ΟΗΕ διεξαγομένων από το 1977 «διακοινοτικών» συνομιλιών:

- Να εκλείψει η εις χείρας των Ελλήνων Κυπριακή Δημοκρατία και τη θέση της να καταλάβει μια συγκυριαρχούμενη ισοτίμως κι επί παντός, από τους Τούρκους «United Federation of Cyprus - Ενωμένη Κυπριακή Ομοσπονδία».

ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΑΝ με το Σχέδιο Ανάν και απέτυχαν στο δημοψήφισμα της 24ηςΑπριλίου 2004.

ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΝ με τις έκτοτε συνεχιζόμενες συνομιλίες:

- Ενθαρρυνόμενοι από τα κέρδη τους στα Κοινά Ανακοινωθέντα Χριστόφια - Ταλάτ 23ης Μαΐου 2008 και Αναστασιάδη - Έρογλου της 11ης Φεβρουαρίου 2014.

- Με ανανεωμένες τις προσδοκίες τους, από τις διαπραγματεύσεις Αναστασιάδη - Ακιντζί και από τις Πενταμερείς στο Μον-Πελεράν και Κραν-Μοντανά της Ελβετίας ώς τον Ιούλιο του 2017.

ΟΛΗ αυτή, λοιπόν, η πορεία, από το 1977 μέχρι και το 2018, σε τι διευκόλυνε, ή αντιθέτως, σε τι δυσκόλεψε την τουρκική στρατηγική στην Κύπρο;

Οι απαντήσεις, μέσα στο πλαίσιο των γενικότερων διεθνο-πολιτικών συνθηκών του 2018 και του σημερινού συσχετισμού δυνάμεων, μπορούν με ορθολογισμό και χωρίς ψευδαισθήσεις να ορίσουν και το περιεχόμενο της πρεπούμενης ελληνικής στρατηγικής και τακτικής στο Κυπριακό.