Το Σαντζάκι της Αλεξανδρέττας και η Κύπρος

Η Συρία βρισκόταν υπό γαλλική διοίκηση από το 1923 μέχρι το 1944. Η περιοχή της Αλεξανδρέττας είχε ειδικό αυτόνομο καθεστώς και στην περιοχή, σύμφωνα με την απογραφή πληθυσμού που έκαναν οι Γάλλοι το 1936, οι Τούρκοι αποτελούσαν μόνο το 39% από ένα πληθυσμό 220,000 κατοίκων.

Η πλειοψηφία ήταν οι Άραβες που μαζί με τους Αρμένιους, Έλληνες χριστιανούς, Κούρδους και Εβραίους αποτελούσαν το υπόλοιπο 61%. Οι Τούρκοι έπεισαν τους Γάλλους να έχουν από κοινού τη στρατιωτική Ασφάλεια της περιοχής, για να εγγυηθούν την ασφάλεια των Τούρκων της περιοχής. Μας θυμίζει αυτό λίγο Κύπρο; Σίγουρα και μας θυμίζει τη δική μας περίπτωση όπου η Τουρκία ήταν εγγυήτρια χώρα και είδαμε τι πάθαμε το 1974.

Με κίνητρο πως θα έμπαινε η Τουρκία στον Παγκόσμιο Πόλεμο μαζί τους, ο Αττατούρκ έπεισε τους Γάλλους και μετέφερε δεκάδες χιλιάδες έποικους στην περιοχή του Σαντζακίου. Με τη μεταφορά των εποίκων άρχισε και το εθνικό ξεκαθάρισμα των Αράβων και των άλλων εθνοτήτων από το Σαντζάκιο. Μας θυμίζει λίγοι Κύπρο; Ακριβώς έτσι πάθαμε και εμείς στην Κύπρο, όπου η Τουρκία με την εισβολή άρχισε το εθνικό ξεκαθάρισμα. Τρανό παράδειγμα η Καρπασία, όπου παρέμειναν δεκατέσσερις χιλιάδες από τους κατοίκους της. Μάλιστα υπεγράφη στις 2 Αυγούστου η Συμφωνία της Γ’ Βιέννης για να μπορέσει να παραμείνει ο πληθυσμός. Είναι γνωστό σε όλους πως η Τουρκία και ο εδώ τότε υπηρέτης της, Ραούφ Ντενκτάς, δεν σεβάστηκαν ούτε ένα ιώτα της συμφωνίας. Δια της βίας έδιωξαν τους κατοίκους της Καρπασίας, όπου από 20,000 πληθυσμό, παραμένουν μόνο τριακόσιες Ελληνικές ψυχές.

Με την παρουσία και τουρκικού στρατού που μπήκε στην περιοχή, οι έποικοι αποκτούν δικαίωμα ψήφου εν όψει και των εκλογών του 1938. Βέβαια εκλογές δεν έγιναν και οι Τούρκοι μαζί με τους Γάλους διόρισαν ένα κοινοβούλιο, που από τις 40 έδρες τις 22 τις πήραν οι Τούρκοι. Οι δε Άραβες λόγω του εθνικού ξεκαθαρίσματος που εφάρμοσε η Τουρκία του Αττατούρκ, πήραν μόνο δύο έδρες, άσχετα αν προηγουμένως αποτελούσαν την πλειοψηφία. Ένας Τούρκος βουλευτής ήρθε στην Αλεξανδρέττα να ηγηθεί του Κοινοβουλίου. Το δε 1938 η περιοχή της Αλεξανδρέττας έγινε τουρκική με ψήφισμα της Τουρκικής -πλέον- βουλής της Αλεξανδρέττας, χωρίς η Γαλλία, ή λεγόμενη διεθνής κοινότητα, να αντιδράσει.

Τελικό συμπέρασμα μας είναι πως με την τουρκικών προδιαγραφών λύση Αλεξανδρέττας, καθώς ο διαπραγματευτής μας, ίσως από αφέλεια, ίσως από μη γνώση ιστορίας, ίσως και για άλλους λόγους που μόνο αυτός γνωρίζει, έχει νομιμοποιήσει τους Τούρκους έποικους και έχει δώσει τις τέσσερις βασικές ελευθερίες στα εβδομήντα εκατομμύρια Τούρκους της Τουρκίας. Είναι φανερό πως με αυτή την κακή λύση, η τρισχιλιετής παρουσία του ελληνισμού στην Κύπρο φθάνει στο τέλος της. Με αυτά τα μαύρα σύννεφα που άρχισαν να ζώνουν τη χώρα μας, με τους ισχυρούς δυτικούς ανέμους που πνέουν να μας ταρακουνούν και με την Καραμανιά να χιονίζει τις καρδιές μας, θα καλεστούμε όλοι οι νόμιμοι κάτοικοι της Κυπριακής Δημοκρατίας να εγκρίνουμε ή να απορρίψουμε αυτή την κακή λύση.

Σίγουρα οι πρωτεργάτες αυτής της κακής λύσης, όπως και το 2004, θα φέρουν τον Κυπριακό Ελληνισμό προ φοβερών διλημμάτων, εκβιασμών και φοβικών συνδρόμων, αν δε ψηφίσει ναι. Όμως πάντα στα δύσκολα, ο κυπριακός ελληνισμός, σύσσωμος, κωφεύοντας στις οιασδήποτε απειλές, ανυπάκουος στις κομματικές του ηγεσίες, θα ορθώσει ξανά το ανάστημα του, γιατί τούτη η γη ήταν και θα είναι πάντα δική του. Όπως λέει και ο ποιητής μας Κώστα Μόντης, Χρόνια σκλαβκιές ατελείωτες, τον πάτσον τζιαι τον κλώτσον τους, Εμείς τζιαμαί, ελιές τζιαι τερατσιές πάνω στον ρότσον τους.

07.12.2016 Πέτρος Ασσιώτης