Τι είναι επιτέλους ζωτικής σημασίας;

Όπως και σε πολλά αλλά θέματα, δεν φαίνετε να κατανοούμε τα ίδια πράγματα, με τους τούρκους συμπατριώτες μας. Αλλιώς τα ερμηνεύουμε εμείς, αλλιώς οι τούρκοι. Τι είναι πολιτική ισότητα, τι είναι δημοκρατία, τι είναι ζωτικής σημασίας θέματα; Να μην πάμε στην διζωνική/δικοινοτική, αφού και αυτοί που τόσο ευφάνταστα την εφεύραν, δεν ξέρουν.

Ανατρέχοντας σε διάφορα λεξικά , λίγο πολύ, όλα ερμηνεύουν την λέξη «Ζωτικός», έως «απαραίτητος για τη ζωή» ή «κρίσιμος, απαραίτητος για τη λειτουργία ή την εξέλιξη προσώπου ή πράγματος».

Το, τι είναι απαραίτητο για την προστασία της ζωής και την ασφάλεια ενός πολίτη, πηγάζει από την εύρυθμη και αμερόληπτη λειτουργία ενός κράτους δικαίου, το οποίο σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, και αντιμετωπίζει όλους τους πολίτες του σαν ίσους. Ένα κράτος που φροντίζει, όλοι να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες και δυνατότητες να αναζητήσουν την ευτυχία απρόσκοπτα, χωρίς φυλετικές διακρίσεις, σε όλη την επικράτεια του. Αυτό, αποδειγμένα, η Κυπριακή Δημοκρατία όπως έχει μετεξελιχτεί και λειτουργεί σήμερα το εξασφαλίζει. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πιστοποίηση αυτού, από την ιδιότητά μας έως πήρες μέλους της ΕΕ και του ΟΗΕ. Αυτά τα οφέλη, δεν είναι η Κυπριακή Δημοκρατία που στα στερεί από τους τούρκους συμπατριώτες μας, αλλά η Τουρκία.

Πρέπει επιτέλους οι τούρκοι συμπατριώτες μας να καταλάβουν ότι, δεν μπορούν να επιβάλουν τα δημοκρατικά ελλείμματα του τουρκικού βαθιού κράτους, από τα οποία προσπαθούν να δραπετεύσουν, σε ένα ευρωπαϊκό κράτος δικαίου, απλός και μόνο επειδή αυτοί θα έχουν το όφελος. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, έστω και σαν κοινότητα είναι μειοψηφία. Η θεμελιώδης αρχή της δημοκρατίας είναι, ένας άνθρωπος μία ψήφος. Διοικεί η πλειοψηφία με σεβασμό στα δικαιώματα και την ευημερία της ή των μειοψηφιών. Τα δικαιώματα αυτά δεν μπορούν να εξασφαλιστούν με την αριθμητική εξίσωση των κοινοτήτων στην διακυβέρνηση και στην λήψη αποφάσεων.

Τονίζω «των κοινοτήτων» γιατί, στην Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι μόνο η Ελληνική και η Τουρκική κοινότητα, αλλά και οι κοινότητες των Αρμενίων, Λατίνων και Μαρωνιτών. Άσχετα εάν ρατσιστικά και με πλήρη έλλειψη σεβασμού στην εθνική/θρησκευτική καταγωγή τους, το σύνταγμα του 1960, τους εξανάγκασε να συμπεριληφθούν στην Ελληνική κοινότητα.

Εάν η αριθμητική ισότητα εξασφαλίζει την ασφάλεια και ευημερία της τουρκικής κοινότητας, δεν έπρεπε το ίδιο να ισχύει και για τις κοινότητες των Αρμενίων, Λατίνων και Μαρωνιτών; Μήπως κάθε κοινότητα να έχει την δική της πολιτεία; Μήπως στις ευφάνταστες νέες ιδέες, που μας ζήτησε ο ΓΓ του ΟΗΕ, πρέπει να ρίξουμε και την Πενταζωνική Πεντακοινοτική Ομοσπονδία;

Η ασφάλεια και η ευημερία δεν πηγάζει από τα βέτο της μιας κοινότητας ή της άλλης, ούτε από την 50/50 συμμετοχή στην διακυβέρνηση. Εάν πραγματικά οι τούρκοι συμπατριώτες μας θέλουν την ασφάλεια και την ευημερία, πρέπει να καταλάβουν ότι το σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας πρέπει να απαλλαγεί από ρατσιστικούς διαχωρισμούς και αναφορές σε Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους, και να εμπλουτιστεί με διατάξεις οι οποίες προστατεύουν και εγγυώνται την δημοκρατική συμμετοχή όλων των κοινοτήτων στην διακυβέρνηση και διασφαλίζουν την αμερόληπτη πρόσβαση στην διοίκηση, εργασία, αγαθά και υπηρεσίες όλων των πολιτών, ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής, θρησκείας, φύλου ή φυλής.

Πρέπει να καταλάβουν ότι η ασφάλεια και η ευημερία την οποία επιζητούν, μόνο η Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί να τους τα εξασφαλίσει και όχι ένα κράτος μαριονέτα της Τουρκίας. Μόνο μέσα από την συνέχιση της Κυπριακής Δημοκρατίας μπορούν να εξασφαλίσουν την ελευθερία, όχι από την κατάλυση ή ευνουχισμό της.