Σχέδιο Άτσεσον: Διχοτόμηση - Διχοτόμηση - Διχοτόμηση

Όποτε κοντεύει αυτός ο καταραμένος για την Κύπρο Δευτερογιούνης, μήνας των μαύρων συμφορών και ανείπωτων κακών, κάποιοι εσκεμμένα προσπαθούν να αλλοιώσουν την ιστορική πραγματικότητα, με απώτερο σκοπό να αυτοεξιλεωθούν από τις παρανομίες και αμαρτίες τους.

Από το ξεκίνημα του κυπριακού προβλήματος, η λύση που πρόκριναν οι Εγγλέζοι και στη συνέχεια οι Αμερικανοί ήταν ο ρατσιστικός διαχωρισμός και γεωγραφική διχοτόμηση της Κύπρου σε Έλληνες και Τούρκους. Από το Νομοθετικό Συμβούλιο του 1878, το δοτό Σύνταγμα του 1960, μέχρι και το Σχέδιο Ανάν το 2004, αυτή η φιλοσοφία επικρατεί και διαιωνίζεται. Μια φιλοσοφία που προσπαθούν να επιβάλουν, και επιβάλλουν, στον κυπριακό λαό, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του. Αυτοί που κατηγορούν τον Μακάριο για ανθενωτικό, συχνά επικαλούνται το Σχέδιο Άτσεσον, 1964, έγγραφα και δηλώσεις Ελλήνων και ξένων που πρωταγωνίστησαν στο εν λόγο ελληνοτουρκικό πάρε-δώσε για την Κύπρο, για να τεκμηριώσουν ότι η Τουρκία δέχτηκε την Ένωση και ο Μακάριος την απέρριψε. Άρα ο Μακάριος ευθύνεται για τα κακά που μας βρήκαν.

Dean Acheson

Η εμπλοκή του Ντιν Άτσεσον στο ελληνοτουρκικό παζάρι διαμερισμού της Κύπρου, χωρίς την Κύπρο παρούσα, έγινε στο περιθώριο των συνομιλιών Ελλάδος - Τουρκίας στη Γενεύη τον Ιούλιο του 1964, με τις ευλογίες των Άγγλων και του ΟΗΕ. Ήταν ένα παιγνίδι μετακίνησης του Κυπριακού από τη διεθνή του βάση, την οποία προωθούσε ο Μακάριος, σε ελληνοτουρκική διένεξη, την οποία έπρεπε να λύσουν ενδο-ΝΑΤΟ-ικά η Ελλάδα και η Τουρκία.

Όπως έκαναν και στην Τριμερή Διάσκεψη του 1955, κατά την οποία Αγγλία-Ελλάδα-Τουρκία αποφάσισαν για εμάς, χωρίς εμάς. Όπως και σήμερα, που αντί να ασχολούμαστε με τη διεθνή πτυχή του Κυπριακού, το διεθνές έγκλημα της Εισβολής και επί 44 χρόνια συνεχιζόμενης κατοχής, διαβαθμίζουμε το πρόβλημα σε ενδοκοινοτική διαφορά .

Η επικαλούμενη ένωση του Άτσεσον προνοούσε την παραχώρηση της Καρπασίας στην Τουρκία σαν «Κυρίαρχη Στρατιωτική Βάση», στην οποία θα μπορούσαν να μετακινηθούν όσοι Τουρκοκύπριοι ήθελαν και από τη οποία θα εκδιώκονταν από τα χωριά τους οι Έλληνες κάτοικοι. Μήπως σας θυμίζει κάτι; Στη συνέχεα το Άτσεσον 2, για να διασκεδάσει τις ελληνικές ανησυχίες ότι αυτό θυμίζει διχοτόμηση, πρότεινε τη μακρόχρονη μίσθωση, για 50 χρόνια, της Καρπασίας σαν στρατιωτική βάση στην Τουρκία. Η βασικότερη διαφορά όμως ήταν ότι το Άτσεσον 2 δεν ηταν βάση συζήτησης. Ήταν τελεσίγραφο, «take it or leave it», και εάν δεν το δεχόμασταν, η Ένωση θα πραγματοποιείτο με ελληνικό πραξικόπημα. Μήπως αυτό σας θυμίζει κάτι; Όταν και αυτή η προσπάθεια απέτυχε, λόγω της αρνήσεως του Μακαρίου να διχοτομήσει στο όνομα της Ένωσης την Κύπρο, προχώρησαν στο Άτσεσον 3, το οποίο προνοούσε ότι η Ελλάδα, με κάποιον μαγικό τρόπο, σαν εγγυήτρια δύναμη θα αναλάμβανε τον έλεγχο της Κύπρου και θα επέτρεπε την «προσωρινή κατοχή» μέρους της Κύπρου (δηλαδή την Καρπασία) από την ΤΟΥΡ.ΔΥ.Κ. Στη συνέχεια ακλούθησε το Άτσεσον 4, το οποίο μπορεί οι συγκυρίες να μην το άφησαν να εφαρμοστεί το 1964, αλλά εφαρμόστηκε δέκα χρόνια αργότερα, το 1974. Προνοούσε να τεθεί η Εθνική Φρουρά και ο Ελληνικός Στρατός κάτω από τον έλεγχο «ενός ισχυρού άνδρα», π.χ. ο τότε Έλληνας ΥΠ.ΑΜ. Πέτρος Γαρουφαλιάς (αντίστοιχός του το 1974, ο αόρατος δικτάτωρ Δημήτριος Ιωαννίδης). Στη συνέχεια, με αφορμή τις ενέργειες του Μακαρίου για «πλήρη ανεξαρτησία» ή τις ενέργειες Λευκωσίας - Αθήνας για Ένωση, η ΤΟΥΡ.ΔΥ.Κ. θα προχωρούσε να καταλάβει βάσει του σχεδίου την Καρπασία.

Ένωση ήτανε τελικά το Άτσεσον ή Διχοτόμηση; Σας αφήνω με τη θεώρηση των Σχεδίων Άτσεσον από τον μακαρίτη Γλαύκο Κληρίδη:

«Η Ελλάδα και η Τουρκία συμφωνούν ότι η Κύπρος συνιστά κουμμουνιστικό κίνδυνο για την Ανατολική Μεσόγειο και υπογραμμίζουν την ανάγκη κατάλυσης του ανεξάρτητου κυπριακού κράτους. Εφόσον οι δυο χώρες επιθυμούν την κατάλυση του κυπριακού κράτους, ας γίνει έτσι. Αφού η Ελλάδα θέλει ολόκληρη την Κύπρο και η Τουρκία διεκδικεί ένα μέρος της και εφόσον οι Έλληνες είναι η πλειοψηφία στο νησί και οι Τουρκοκύπριοι η μειονότητα, ας προσαρτηθεί το μεγαλύτερο μέρος της Κύπρου στην Ελλάδα, ένα μικρότερο στην Τουρκία. Επειδή η ιδέα της διχοτόμησης χωρών έχει κακό αντίκτυπο, ας μη μιλάμε για διχοτόμηση, αλλά για μία μεγάλη τουρκική στρατιωτική βάση στο διηνεκές». Γλαύκος Κληρίδης, Η Κατάθεσή μου, τομ. 2, σελ. 127.