Συννεφιασμένη Κυριακή, 1941

Συννεφιασμένη ήταν η Κυριακή, της 27ης Απριλίου 1941, ημέρα που η Γερμανοί εισήρθαν στην Αθήνα και πάτησαν τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Συννεφιασμένη στις καρδιές και τις ψυχές του απανταχού της Γής Ελληνισμού και όλου του πολιτισμένου κόσμου. Μια Κυριακή που σημαδεύτηκε από ένα θρύλο, μια αυτοκτονία και ένα τραγούδι.

Ο θρύλος, είναι αυτός του νεαρού εύζωνα Κωνσταντίνου Κουκίδη. Την ημέρα εκείνη ο Κουκίδης εκτελούσε χρέη φρουρού στο Ιερό Βράχο, φρουρώντας την Γαλανόλευκη. Όταν οι γερμανοί πάτησαν την Ακρόπολη αρνούμενος να παραδώσει την Γαλανόλευκη, την υπέστειλε , την τύλιξε γύρο από το κορμί του και βούτηξε από τον Ιερό Βράχο.

Αυτόπτης μάρτυρες αναφέρουν ότι έπεσε στην οδό Θρασύλλου στην Πλάκα. Τον περιμάζεψαν νεκρό και έθαψαν οι κάτοικοι της Πλάκας. Πάνω του βρήκαν ένα τσαλακωμένο ταχυδρομικό δελτάριο στο οποίο έγραφε το όνομα τού παραλήπτη, Κωνσταντίνος Κουκίδης.

Εντυπωσιασμένος από το γεγονός, ο γερμανός φρούραρχος της Αθήνας διέταξε δίπλα από την σβάστικα να κυματίζει και η Ελληνική σημαία. Πουθενά αλλού στον κόσμο δεν συνέβη αυτό. Φωτογραφίες της εποχής μαρτυρούν του λόγου το αληθές.

Κάποιοι έχουν αμφισβητήσει την ηρωική αυτή πράξη, προφασιζόμενοι ότι στα αρχεία του ΓΕΣ δεν υπάρχει εύζωνας Κωνσταντίνος Κουκίδης. Η αλήθεια είναι ότι οι εύζωνες πολεμούσαν στο μέτωπο, και αυτοί που ήταν στην Αθήνα, με το που έσπασε το μέτωπο πήραν απολυτήριο. Την Γαλανόλευκη φρουρούσαν εθελοντικά νεαροί της ΕΟΝ, (Εθνική Οργάνωση Νεολαίας), ντυμένοι εύζωνοι.

Η βασανιστική ερώτηση δεν είναι εάν υπήρξε ή όχι ο Κουκίδης. Η ερώτηση είναι ποιους και σε τί ωφελεί η αμφισβήτηση της θυσίας του; Και να μην υπήρχε Κουκίδης, έπρεπε να τον επινοήσουμε;

Δεν τον επινοήσαμε όμως. Ήταν πραγματικός.

Στα απομνημονεύματα του, ο Αρχιεπίσκοπος Ελλάδας Χρύσανθος αναφέρει: «Ο Έλλην φρουρός της ελληνικής σημαίας επί της Ακροπόλεως, μη θελήσας να παραστή μάρτυς τού θλιβερού θεάματος της αναρτήσεως της εχθρικής σημαίας, ώρμησεν εκ τής Ακροπόλεως κρημνισθείς και εφονεύθη. Εκάθησα στό γραφείον μου περίλυπος μέχρι θανάτου και δακρύων...».

Στις 9 Ιουνίου 1941, η εφημερίδα Daily Mail, σε δημοσίευμα με τίτλο «Α Greek carries his flag to the death» (Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο) γράφει: «Ο Κώστας Κουκίδης, Έλληνας στρατιώτης, ο οποίος φρουρούσε το εθνικό σύμβολο των Ελλήνων πάνω στην Ακρόπολη, τυλιγμένος με την γαλανόλευκη, εφόρμησε στο κενό και αυτοκτόνησε (27/4/1941)».

Ο Νικόλας Χάμοντ, καθηγητής τού πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, αξιωματικός ειδικών επιχειρήσεων Καΐρου στην Ελλάδα κατά την Κατοχή, γράφει: «Την 27ην Απριλίου 1941, λίγο προτού χαράξει, όλα ήσαν κλειστά. Τότε έμαθα ότι οι Γερμανοί διέταξαν τον φρουρό τής Ακρόπολης να κατεβάσει το ελληνικό σύμβολο. Πράγματι, εκείνος την υπέστειλε. Τυλίχθηκε με αυτήν και αυτοκτόνησε, πέφτοντας από τον βράχο...».

Στις 17 Απριλίου 1994, στους στρατώνες της Προεδρικής Φρουράς, εντοιχίστηκε τιμητική πλάκα για τον Κ. Κουκίδη, στην οποία αναγράφονται τα εξής : « Πλατεία Εύζωνα Κουκίδη Κωνσταντίνου. Έπεσε υπέρ πατρίδος την 27η Απριλίου 1941, κατακρημνισθείς απ’ τον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως, τυλιγμένος με την Ελληνική Σημαία, υπερασπιζόμενος ταύτην μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός του, αρνούμενος να την παραδώσει στον Γερμανό κατακτητή».

Η πολιτεία έστω και καθυστερημένα, το 2000, στον τόπο της συντριβής του, στους πρόποδες της Ακρόπολης, έχει τοποθετήσει αναμνηστική πλάκα.

Την ίδια ημέρα, 27 Απριλίου 1941, μην μπορώντας να αντέξει την παράδοση, αυτοκτονεί η γνωστή συγγραφέας Πηνελόπη Δέλτα και ο μεγάλος λαϊκός συνθέτης Βασίλης Τσιτσάνης, μοιρολογώντας την αποφράδα ημέρα της παράδοσης, συνθέτει την Συννεφιασμένη Κυριακή.

Αντώνης Κ. Σιβιτανίδης, M.Sc., B.Sc.

Εκπρόσωπος Τύπου, Ε.Ε. ΔΗ.ΚΟ. Πάφου