Ιωάννης Καποδίστριας και σύγχρονοι «ηγέτες»

Με αφορμή την υπόθεση οφειλής €48.000 του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Γιώργου Βασιλείου προς το κράτος, αναπόφευκτη είναι η σύγκριση του ήθους των σημερινών μας «ηγετών», με τον πρώτο Κυβερνήτη του ελληνικού μας κράτους, τον Ιωάννη Καποδίστρια.

O Ιωάννης Καποδίστριας αποβιβάστηκε στην Αίγινα στις 11 Ιανουαρίου 1828. Η εικόνα ήταν αποκαρδιωτική με βάση δική του περιγραφή, στα «Απόλογα για τον Καποδίστρια», του Γ. Τερτσέτη. «Είδα πολλά εις την ζωή μου αλλά σαν το θέαμα όταν έφτανα εδώ στην Αίγινα δεν είδα παρόμοιο ποτέ και εύχομαι κανένας να μην το ιδεί. Ζήτω ο Κυβερνήτης, ο Σωτήρας μας, ο Ελευθερωτής μας! Φώναζαν γυναίκες αναμαλλιάρες, άνδρες με λαβωματιές πολέμου, ορφανά γδυτά, κατεβασμένα από τις σπηλιές. Δεν ήταν το συναπάντημα μου φωνή χαράς, αλλά θρήνος. Η γη εβρέχετο από τα δάκρυα. Εβρέχετο η μυρτιά και η δάφνη του στολισμένου δρόμου από τον γιαλό ως την εκκλησία. Ανατρίχιαζα, μου έτρεμαν τα γόνατα, η φωνή του λάου μου έσχιζεν την καρδιά μου».

Και συνεχίζει… «Ως ψάρι εις το δίκτυ σπαράζει εις πολλούς κινδύνους ακόμη η Ελληνική Ελευθερία. Μου δώσατε τους χαλινούς του κράτους. Τίνος κράτους; Μετρούνε εις τα δάκτυλα την επικράτειάν μας. Τ’ Ανάπλι, την Αίγινα, Πόρο, Ύδρα, Κόρινθο, Μέγαρα, Σαλαμίνα. Πού το θησαυροφυλάκιο του Έθνους; Ακούω επουλήσατε και την δεκάτη του φετεινού έτους, πριν σπαρθεί ακόμα το γέννημα. Ο τόπος είναι χέρσος, σπάνιοι οι κάτοικοι, σκόρπιοι στα βουνά και εις τα σπήλαια. Το δημόσιο πλακωμένο δύο εκατομμύρια λίρες χρέος και η γη υποθηκευμένη στους Άγγλους. Δεν λυπούμαι, δεν απελπίζομαι, προτιμώ αυτό το σκήπτρο του τόπου και των δακρύων παρά το άλλο. Ο Θεός μου το έδωσε, το παίρνω. Θέλει να με δοκιμάσει, είμαι από την φυλή σας σε ένα μνήμα μαζί θα θαφτώ».

«Με το στόμα μας, με το στόμα μας, να βυζαίνουμε το έμπυο της πατρίδας για να την γιάνουμε». Αυτός ήταν ο Ιωάννης Καποδίστριας. Ο Κυβερνήτης που χάρισε το βιος του ολόκληρο στην Πατρίδα. Που άφησε τα ευρωπαϊκά σαλόνια, πλούτη και μεγαλεία για χάριν καμένης γης, της ελληνικής πατρίδας, στα σπάργανα τότε. Δεν απαιτούσε μισθούς και επιδόματα. Παρά μόνο θυσίες. Παρακινούσε: Με το στόμα μας, να βυζαίνουμε το πύον, το απόστημα της πατρίδας, για να γιάνει! Γιατί χωρίς πατρίδα, δεν υπάρχει τίποτα, δεν αξίζει τίποτα.

Και οι σημερινοί ταγοί; Ευτελίζονται για διπλές/τριπλές συντάξεις, για «έξοδα διαμονής» της τάξεως των €50.000, αποκτούν της μετρητοίς εκκλησιαστικά οικόπεδα, συναλλάσσονται για «κουτσοδούλια» με εργολάβους, επιχορηγούνται από τη Focus και τη Δρομολαξιά.

Αντί να βυζαίνουν το απόστημα της πατρίδας, βυζαίνουν το υστέρημά της!