Το μοντέλο της Μολδαβίας και οι δασμοί του ψευδοκράτους

Αφαίρεση διαβατηρίων, πάγωμα εμπορίου στην Πράσινη Γραμμή και τερματισμός βοήθειας από Ε.Ε.

ΠΩΣ ΕΚΔΟΘΗΚΕ «BLACK LIST» ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε. ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΔΝΕΙΣΤΕΡΙΑΣ, ΕΠΕΙΔΗ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗ ΛΥΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Το νέο μήνυμα απόσχισης και τα τιμωρητικά μέτρα
Ποια δικαιώματα έχει η Κ.Δ. στην Ε.Ε. και πώς μπορεί να τα διεκδικήσει;
Μπορεί η Κυβέρνηση να επιβάλει κυρώσεις εις βάρος του ψευδοκράτους και της Άγκυρας και ποιες;

Η επιβολή δασμών από το κατοχικό καθεστώς, κατόπιν εντολών βεβαίως της Τουρκίας, επί της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους εγκλωβισμένους, συνιστά πράξη αποσχιστικής ενέργειας. Το θέμα δεν είναι μόνο ανθρωπιστικό. Έχει και πολιτικές και νομικές διαστάσεις. Με την πράξη τους αυτή, οι κατοχικές «αρχές» θέλουν να δείξουν ότι στον βορρά υπάρχει χωριστό κράτος, που επιβάλλει δασμούς. Που ασκεί εξουσία.

Τα δικαιώματα της Κ. Δημοκρατίας

Το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας, εάν χρησιμοποιήσει τα δικαιώματα που προκύπτουν από τη συμμετοχή του στην Ε.Ε. και εάν στηριχθεί στο μοντέλο της Μολδαβίας σε βάρος της Υπερδνειστερίας, δύναται, κατ' ελάχιστον, να επιβάλει κυρώσεις σε βάρος των πολιτικών εκείνων οι οποίοι έλαβαν την εν λόγω απόφαση στα κατεχόμενα, καθώς και σε βάρος της Τουρκίας, η οποία με βάση την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης, στην Τέταρτη Διακρατική Προσφυγή, καθιστά σαφές ότι η Άγκυρα υπέχει ευθύνη για τις παρανομίες στον βορρά, διότι οι όποιες «τουρκοκυπριακές αρχές» είναι υποτελείς σε αυτήν. Δηλαδή, στην Τουρκία. Τα περιοριστικά μέτρα σε βάρος πολιτικών προσώπων της αποσχισθείσας Υπερδνειστερίας επιβλήθηκαν για τους εξής δύο λόγους: 1. Παρεμπόδιση εφαρμογής εκπαιδευτικού συστήματος, και 2. Ευθύνες, επειδή δεν συνέβαλαν στη διευθέτηση του προβλήματος στην Υπερδνειστερία (βλέπε αναλυτικά στη συνέχεια)!

Το προμήνυμα Ερτογρούλογλου

Η κίνηση του ψευδοκράτους να επιβάλει δασμούς στην ανθρωπιστική βοήθεια προς τους εγκλωβισμένους είναι συναφής με τα όσα έχει δηλώσει προ ολίγων ημερών ο λεγόμενος υπουργός εξωτερικών των κατεχομένων, Ταχσίν Ερτογρούλογλου. Ότι, δηλαδή, εάν θα επαναρχίσουν οι συνομιλίες, θα διεξάγονται πλέον στη βάση των δύο κρατών με στόχο την υιοθέτηση μιας συνομοσπονδίας. Εάν, βεβαίως, δει κάποιος ποια ήταν η βάση των συνομιλιών ώς τος Κραν Μοντανά, θα διαπιστώσει ότι ήταν κατ’ όνομα ομοσπονδιακή, αλλά με συνομοσπονδιακό περιεχόμενο και χαρακτήρα. Τώρα, οι Τούρκοι θέλουν και τις διαδικασίες πιο καθαρές. Αυτό, πάντως, δεν σημαίνει ότι η ροπή προς τη συνομοσπονδία καθαγιάζει την ομοσπονδιακή πηγή του κακού. Δηλαδή, τον τουρκικό στρατηγικό στόχο, όπως ετέθη από το 1956. Συνεπώς, καμιά μορφή ομοσπονδίας δεν μπορεί να είναι ο στόχος μιας νέας στρατηγικής. Δεν μπορεί ο τουρκικός στρατηγικός στόχος να είναι και δικός μας, εκτός και αν αποδεχθεί κάποιος τα τετελεσμένα της εισβολής. Δηλαδή τον πληθυσμιακό, γεωγραφικό και διοικητικό διαχωρισμό της Κύπρου. Επί τη βάσει αυτής της λογικής και της εν δυνάμει λύσης, ότι, δηλαδή, ούτως ή άλλως, ο βορράς με την όποια ομοσπονδία θα είναι υπό τουρκικό έλεγχο, η άλλη πλευρά έρχεται σήμερα να μας πει ότι έχει δικαίωμα να επιβάλλει δασμούς. Να είναι κράτος.

Το διεθνές και κοινοτικό δίκαιο

Επί τη βάσει και του διεθνούς και του κοινοτικού δικαίου, οι κατοχικές «αρχές» δεν συνιστούν ούτε νόμιμη οντότητα, ούτε νόμιμη Αρχή, ούτε κράτος. Η νομική τεκμηρίωση έχει ως εξής:

Υπάρχουν:

1. Τα ψηφίσματα 541 και 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας, που καθορίζουν ρητώς ότι το ψευδοκράτος και οι θεσμοί του δεν αναγνωρίζονται, αφού είναι αποτέλεσμα της βίας και της χρήσης των όπλων, όπως τονίζεται στο άρθρο 4, παράγραφος 1 του Χάρτη των Ην. Εθνών. Επιπροσθέτως, δε, υπάρχει το ψήφισμα 186 της 4ης Μαρτίου του ΄64, εκδοθέν υπό του Σ. Ασφαλείας, που αναγνωρίζει ως μόνη νόμιμη Κυβέρνηση στην Κύπρο αυτήν της Κυπριακής Δημοκρατίας (του Μακαρίου τότε). Δεν είναι τυχαίο εκείνο που έλεγε ο μακαρίτης Ραούφ Ντενκτάς. Ότι, δηλαδή, ενόσω οι Ελληνοκύπριοι έχουν τον τίτλο ιδιοκτησίας του κράτους, οι Τουρκοκύπριοι δεν μπορούν να αναγνωριστούν. Καθόλου τυχαίο δεν είναι, επίσης, ότι η τουρκική πλευρά θέλει να διαλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία μέσω μιας ομοσπονδίας. Εφόσον έχει επιτύχει την αποδοχή της ομοσπονδίας, προχωρεί στη συνομοσπονδία και, όπως είναι πρόδηλο, με τη νέα βάση των συνομιλιών και την παραχώρηση στους Τούρκους πολίτες καθεστώς Ευρωπαίων πολιτών, θα μετατραπεί η Κύπρος και στον βορρά και στον νότο σε τουρκική επαρχία.

2. Το Πρωτόκολλο 10 και η αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005. Το Πρωτόκολλο 10 καθορίζει την ένταξη ολόκληρης της Κύπρου στην Ε.Ε. με αναστολή του κεκτημένου στο βόρειο τμήμα της, λόγω η κατοχής. Αναγνωρίζει την ενιαία Κυπριακή Δημοκρατία και όχι την ομόσπονδη. Καμιά κατοχική «αρχή». Και η αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου απαντά σε τουρκική δήλωση ότι δεν αναγνωρίζει το ενιαίο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και τι αναφέρει η αντιδήλωση; Η Ε.Ε. αναγνωρίζει στη νήσο Κύπρο ως μόνο κράτος εκείνο της Κυπριακής Δημοκρατίας και καλεί την Τουρκία να την αναγνωρίσει ως βασική προϋπόθεση για την ενταξιακή της πορεία. Συνεπώς, καμιά νόμιμη Αρχή δεν υπάρχει στον βορρά που μπορεί να επιβάλλει δασμούς. Και να ασκεί εξουσία.

Αληθές, όμως, είναι ότι, καμιά Κυβέρνηση και κανείς των υποψηφίων για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας έθεσε αυτές τις βασικές αρχές διεθνούς και κοινοτικού δικαίου ως βάση επίλυσης του Κυπριακού για τη συνέχιση του ενιαίου κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν έχουν ξεκαθαρίσει δηλαδή ότι:

1. Η βάση των συνομιλιών και ο στόχος μιας νέας στρατηγικής θα είναι η επανενσωμάτωση των κατεχομένων στην Κυπριακή Δημοκρατία και όχι μια καλή ή κακή ή άσχημη ομοσπονδία. Αυτό προβλέπει το Πρωτόκολλο 10.

2. Η βάση των συνομιλιών θα είναι η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία (βλέπε αντιδήλωση) και όχι η αναγνώριση από εμάς της τουρκοκυπριακής «πολιτείας» στον βορρά, στο πλαίσιο της όποιας ομοσπονδίας.

Βασικές κυρώσεις μέσω Ε.Ε.

Επί τη βάσει των ανωτέρω θα πρέπει να δούμε πώς μπορεί η Κυπριακή Δημοκρατία να δράσει εντός της Ε.Ε. για να ασκηθούν πιέσεις και προς την Τουρκία και προς το κατοχικό καθεστώς, έτσι ώστε να αλλάξει την απόφασή του. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να γίνει επίσημη καταγγελία στους θεσμούς της Ε.Ε. και να εξηγηθεί γιατί έχουν, και κάτω από ποιες συνθήκες, αρμοδιότητες οι Βρυξέλλες για να δράσουν. Συνεπώς, η κυπριακή Κυβέρνηση:

Πρώτον, θα πρέπει να συζητήσει μαζί με την Ε.Ε. το θέμα της λειτουργίας του κανονισμού για την Πράσινη Γραμμή. Η Κυβέρνηση θα πρέπει να υποστηρίξει ότι αναστέλλει την εξουσιοδότηση που έχει δώσει προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και προς το Τουρκοκυπριακό Εμπορικό Επιμελητήριο για πιστοποίηση προϊόντων ως προϋπόθεση για τη λειτουργία του εμπορίου μέσω της Πράσινης Γραμμής. Δεν μπορεί να γίνεται εμπόριο από τη μια με τα κατεχόμενα με τη συμμετοχή της Ε.Ε. και από την άλλη οι παράνομες «τουρκοκυπριακές αρχές» να επιβάλλουν δασμούς για να μας αποδείξουν ότι έχουν κράτος. Δεύτερον, θα πρέπει να ζητήσει τον τερματισμό της όποιας οικονομικής βοήθειας προς τα κατεχόμενα και των προσπαθειών για την εναρμόνισή τους με την Ε.Ε. Υπογραμμίζουμε ότι και ο κανονισμός για την Πράσινη Γραμμή και η οικονομική βοήθεια και η εναρμόνιση έχουν έναν κοινό νομικό και πολιτικό παρονομαστή: Γίνονται στη βάση των προσπαθειών και της βοήθειας της Ε.Ε. για την επανένωση, πιο ορθά την επανενσωμάτωση. Εφόσον το ψευδοκράτος θέτει δασμούς και εντείνει τις προσπάθειές του για να εμφανιστεί ως χωριστή κρατική οντότητα, εκλείπει η νομική βάση εφαρμογής όλων των ανωτέρω μέτρων και πολιτικών.

Το μοντέλο της Υπερδνειστερίας

Υπάρχει ακόμη ένας τρόπος δράσης: Να δοθεί κατάλογος στην Ε.Ε. εκείνων των πολιτικών στα κατεχόμενα που έλαβαν αυτήν την απόφαση, η οποία καταπατεί τις αρχές και αξίες της Ε.Ε. και ειδικότερα ζητήματα ανθρωπισμού. Στόχος είναι η επιβολή σε βάρος τους κυρώσεων. Υπενθυμίζουμε ότι υπάρχει προηγούμενο με την περίπτωση της Μολδαβίας και της αποσχισθείσας Υπερδνειστερίας. Οι κινήσεις της Μολδαβίας έγιναν σεβαστές από την Ε.Ε., παρότι δεν είναι κράτος-μέλος. Και επιβλήθηκαν περιορισμοί και κυρώσεις σε όσα πρόσωπα κρίθηκαν υπεύθυνα, για δύο λόγους. Οι λόγοι αυτοί είναι συναφείς και με την Κύπρο και ειδικότερα με την Καρπασία. Η Ε.Ε. έλαβε τα εξής τιμωρητικά μέτρα: Πρώτον, περιορισμούς στη διακίνηση των πολιτικών προσώπων που ήταν υπεύθυνα για τη μη λειτουργία των Latin Script Schools στην Υπερδνειστερία. (Εκπαιδευτικό Σύστημα Ρουμάνων και Μολδαβών. Η απόφαση αυτή λήφθηκε στις 28/9/2010 από το Συμβούλιο και αφορά απαγόρευση εισόδου στην Ε.Ε.). Δεύτερον, απαγόρευση εισόδου σε πρόσωπα τα οποία εμπόδισαν τη διευθέτηση της σύγκρουσης στην Υπερδνειστερία. Η απόφαση αυτή λήφθηκε από το Συμβούλιο στις 28/9/2012. Υπάρχει και για τις δύο περιπτώσεις κατάλογος προσώπων (Black list). Οι αποφάσεις αυτές ανανεώνονται κάθε χρόνο από το Συμβούλιο. Η νέα ανανέωση αναμένεται να γίνει ώς το τέλος του τρέχοντος μηνός. Υπάρχει και μια τρίτη διάσταση στην περίπτωση της Μολδαβίας με την Υπερδνειστερία. Οι Μολδαβοί έχουν Υπουργείο Επανενσωμάτωσης και καμιά εμπορική συναλλαγή δεν μπορεί να γίνει μεταξύ Υπερδνειστερίας και Ε.Ε., εάν δεν ελεγχθεί από τους ιδίους.

Αφαίρεση διαβατηρίων

Επί τη βάσει των ανωτέρω, θα μπορούσε να γίνει μια πρώτη κίνηση για να διευκολυνθεί η δράση μας στην Ε.Ε. Να διεξαχθεί από τις κυπριακές Αρχές έρευνα και να αφαιρεθούν, εάν κατέχουν, απ’ όσους Τουρκοκύπριους πολιτικούς και τις οικογένειές τους, τα διαβατήρια και οι ταυτότητες της Κυπριακής Δημοκρατίας, εφόσον ενήργησαν παράνομα και αποσχιστικά, συμπεριφερόμενοι απάνθρωπα και σε βάρος του νόμιμου κράτους και των ανυπεράσπιστων πολιτών του. Επειδή υπάρχει ο κίνδυνος αντιποίνων προτού ληφθεί μια τέτοια απόφαση, θα πρέπει να εγερθεί το ζήτημα της προστασίας των εγκλωβισμένων στο Συμβούλιο της Ευρώπης και στην Ε.Ε., για να τεθούν υπό τη δική τους προστασία, καθώς και στον ΟΗΕ, προειδοποιώντας την Τουρκία ότι θα ληφθούν σε βάρος της κυρώσεις. Ή, τέλος πάντων, ότι θα υπάρχουν επιπτώσεις. Και αναφερόμαστε στην Άγκυρα, διότι με βάση την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου του Συμβουλίου της Ευρώπης, στην Τέταρτη Διακρατική Προσφυγή, οι όποιες «τουρκοκυπριακές αρχές» είναι υποτελείς στην Άγκυρα, η οποία υπέχει ευθύνη.

Τις πταίει;

Εάν το κράτος μέλος, δηλαδή ο έχων έννομο συμφέρον, δεν ενεργήσει συγκροτημένα και σοβαρά, δεν πρόκειται οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών να απονείμουν δικαιοσύνη. Το ίδιο ισχύει και για τον ΟΗΕ. Ακούσαμε, μάλιστα, τον Πρόεδρο της Δημοκρατία να εκφράζει την απογοήτευσή του για τη στάση που τηρούν στο όλο θέμα τα Ην. Έθνη. Και στο πλαίσιο της διαλεκτικής και του προβληματισμού, ερωτούμε: Σε αυτόν τον Οργανισμό εναποθέτουμε τις ελπίδες μας για την επιτήρηση και την ενεργοποίηση μηχανισμών επιτήρησης της εφαρμογής της λύσης; Δεν θα πρέπει να κάνουμε δεύτερες σκέψεις; Ο ΟΗΕ και η Ε.Ε. έχουν τις δικές τους ευθύνες, αλλά δεν πρόκειται να εμφανιστούν ποτέ βασιλικότεροι του βασιλέως. Εάν, για παράδειγμα, έχουν μπει στο ράφι τα όσα προκύπτουν από το Πρωτόκολλο 10, από την αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου, εάν προσποιούνται ότι δεν γνωρίζουν για την Υπερδνειστερία και αν έχει παροπλιστεί επί μακρόν η Γ΄ Βιέννη, που αφορά στους εγκλωβισμένους και στις οικογένειές τους, δεν ευθύνονται ούτε η Ε.Ε. ούτε ο ΟΗΕ, αλλά οι ηγεσίες μας.