Τα δείπνα του λομπίστα της Τουρκίας, η ορμή του Σουλτάνου και το καμμένο Σενάριο Α΄

Η πρόσκληση σε δείπνο με οικοδεσπότη τον πονηρό και μοχθηρό Νορβηγό, τον λομπίτσα των Τούρκων όπως τον χαρακτήρισε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς , δεν είναι και το καλύτερο για το Κυπριακό.

Η πρώτη πρόσκληση σε ένα τέτοιο ραντεβού στα τυφλά την 1η Δεκέμβριου 2016, οδήγησε με συνοπτικές διαδικασίες στην ανατροπή της ελληνοκυπριακής θέσης που εγκλώβισε τη Λευκωσία και την Αθήνα σε μια διαδικασία που κατέληξε στο φιάσκο της Γενεύης.

Ο κ. Αναστασιάδης για λόγους που κανείς δεν εχει αντιληφθεί αποδέχθηκε μια αδιέξοδη διαδικασία, η οποία απλώς προσέφερε ορισμένα διαπραγματευτικά κεκτημένα στην Τουρκική πλευρά, όπως η Πενταμερής Διάσκεψη και το παράθυρο που έμεινε ανοικτό για διατήρηση για σημαντικό χρονικό διάστημα των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων στο νησι και μετα την λύση του Κυπριακού (για να μην αναφερθούμε στα άλλα ζητήματα που η τουρκική πλευρά θεωρεί ως διαπραγματευτικό κεκτημένο, δηλαδή την νομιμοποίηση των εποίκων, την εκ περιτροπής προεδρία, τις εδαφικές προσαρμογές, την έσχατη απαίτηση για τις τέσσερις ελευθέριες κ.α.).

Στο δεύτερο δείπνο την προηγούμενη Κυριακή το αποτέλεσμα ήταν προδιαγεγραμμένο. Ο κ. Ακιντζι δεν μπορεί πλέον να κάνει ούτε βήμα, δεν μπορεί να εκστομίσει ούτε κιχ, όσο υπάρχουν άλλες εκκρεμότητες στην Αγκυρα.

Ο μύθος του αγαθού Μουσταφά, που διαδέχθηκε τον «σύντροφο» Ταλάτ, εχει καταρρεύσει, καθως είναι απολύτως ξεκάθαρο πια και στους πιο φανατικούς υποστηρικτές του, ότι ο κ. Ακιντζι λειτουργεί ως υποχείριο και φερέφωνο της Αγκυρας.

Με αφορμή μάλιστα την υπόθεση του εορτασμού του Ενωτικού Δημοψηφίσματος στα Σχολεία, αποδείχθηκε ότι η τουρκική πλευρά επιζητεί κάποιον λόγο για να ταπεινώσει όχι μόνο τον κ. Αναστασιάδη αλλά όλους τους Ελληνοκυπρίους.

Καθως είναι προφανες ότι μια παράνομη οντότητα η οποία εορτάζει «αγκαλιά» με τα κατοχικά στρατεύματα μιας τρίτης χώρας την εισβολή και τα εγκλήματα τα οποία διαπράχθηκαν στο νησι, δεν μπορεί να εχει τέτοιες ευαισθησίες και δεν δικαιούται να «χαρακτηρίζει» πρόκληση το θέμα της μνείας του δημοψηφίσματος, ενός ιστορικού γεγονότος πριν 67 χρόνια. Πολύ περισσότερο όταν από κανέναν Κύπριο δεν τίθεται σήμερα καν ως θέμα για συζήτηση η Ένωση με την Ελλάδα.

Όμως ο στόχος της τουρκικής πλευράς είναι ο βιασμός και της ιστορικής μνήμης και της ιστορικής συνείδησης του κυπριακού ελληνισμού, ώστε να παραδοθεί αποστεωμένος από ιστορικές μνήμες, ευάλωτος σε ένα νέο κράτος, όπου όμως η τουρκική ταυτότητα και η παρουσία της Τουρκίας μέσω των εποίκων και των κατοχικών στρατευμάτων (που θα αποχωρούν για καμία εξαετία!) θα είναι συστατικό στοιχείο του.

Η μνεία του Ενωτικού κινήματος θα είναι απαγορευμένη, όταν ο καρπός της τουρκικής εισβολής και κατοχής, δηλαδή οι έποικοι και το διζωνικό καθεστώς θα είναι η «νέα πραγματικότητα» στο νησι.

Ο κ. Αναστασιάδης μετα τα δείπνα του κ. Αβέρωφ Νεοφύτου στα κατεχόμενα με τον Μουσταφά Ακιντζι, προσπάθησε να κρατήσει ισορροπίες. Και στο δείπνο της Κυριακής, δεν είπε «Ναι σε όλα» όπως είχε γίνει τον Δεκέμβριο. Οι προεδρικές εκλογές του επομένου χρόνου, αλλά και τα καψόνια της Γενεύης, ερέθισαν τα ένστικτα αυτοσυντήρησης του Νίκου Αναστασιάδη.

Κατάλαβαν όλοι την Κυριακή, ότι ο Άϊντα παίζει και θα παίζει μέχρι τέλους το δικό του παιγνίδι, που διευκολύνει τους σχεδιασμούς της Αγκυρας και κυρίως έγινε απολύτως σαφές ότι πριν από το Δημοψήφισμα στην Τουρκία δεν μπορεί να υπάρχει καμία εξέλιξη.

Όμως ακόμη και μετά το δημοψήφισμα υπάρχει ελπίδα να υπάρξει κίνηση εκ μέρους της Τουρκίας;

Όσοι το πιστεύουν αυτό, κάνουν και παλι ένα λάθος το οποίο θα πληρώσει η ελληνοκυπριακή πλευρά στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης.

Ο κ. Ερντογάν δεν αντιμετωπίζει το Κυπριακό ως ένα θέμα τρέχον στο οποίο απλώς ανέβασε τους τόνους για να κερδίσει τις εντυπώσεις και μόλις κλείσουν οι κάλπες την 16η Απριλίου θα υπογράψει μια λύση για το καλό των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.

Το Κυπριακό αποτελεί θέμα εθνικής ασφάλειας για την Τουρκία, ακόμη και το τελευταίο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας το εχει εντάξει στα θέματα που αποτελούν προτεραιότητα για την Τουρκία και καμία σοβαρή αλλαγή στάσης δεν θα πρέπει να αναμένεται από την Τουρκία.

Ο κ. Αναστασιάδης θα πρέπει να το κατάλαβε αυτό το βραδύ της Κυριακής, όταν αντί άλλης συζήτησης ο κ. Ακιντζι επανέφερε θέμα Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Τα ΜΟΕ δεν είναι τίποτε άλλο από μια προσπάθεια εξωραϊσμού της συνεχιζόμενής τουρκικής κατοχής της κατεχόμενης Βόρειας Κύπρου, περιορισμού των συνέπειων από την συνέχιση της κατοχής, διευκόλυνση των Τουρκοκυπρίων στο ξεπέρασμα των εμποδίων που εχει προκαλέσει η τουρκική κατοχή και τελικά στην υπονόμευση της διαπραγματευτικής θέσης της Λευκωσίας.

Ο κ. Αναστασιάδης άντεξε σχεδόν 30 ώρες μετα το δείπνο και δεν έσπευσε να αλλάξει στάση υποχωρώντας στους τουρκικούς εκβιασμούς.

Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα αντέξει μέχρι τέλους. Η 16η Απρίλιου, η ημέρα του δημοψηφίσματος στην Τουρκία είναι από αυτή την άποψη ορόσημο. Γιατί θα αποδειχθεί εάν ο κ. Αναστασιάδης είχε δίκιο όταν πίστευε ότι όλα πρόκειται για τερτίπια της Αγκυρας πριν από το δημοψήφισμα.

Το πιθανότερο είναι, ότι και την 17η Απρίλιου τον ίδιο (και πιθανόν χειρότερο) Ερντογάν θα έχεις απέναντι σου…

Γι’ αυτό ίσως το πιο λογικό θα είναι η Λευκωσία να ετοιμάζεται για το σενάριο Β΄ και το σενάριο Γ΄. Γιατί το Σενάριο Α΄, εχει καεί από καιρό… Πηγή: Τα δείπνα του λομπίστα της Τουρκίας, η ορμή του Σουλτάνου και το καμμένο Σενάριο Α΄ http://mignatiou.com/2017/04/ta-dipna-tou-lompista-tis-tourkias-i-ormi-tou-soultanou-ke-to-kammeno-senario-a%ce%84/

Ο Νίκος Μελέτης είναι απόφοιτος του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών της Νομικής Σχολής Αθηνών. Από το 1990 καλύπτει το διπλωματικό ρεπορτάζ, αρχικά στην ΕΡΤ και κατόπιν και στην εφημερίδα "Έθνος". Παρακολούθησε από κοντά όλες τις τελευταίες προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού αλλά και τη μακρά και επίπονη πορεία των ευρωτουρκικών και ελληνοτουρκικών σχέσεων.