Η δαιμονοποίηση του Νίκου Κοτζιά: Ή αλλιώς, η διαλεκτική της παραπληροφόρησης και της προπαγάνδας

Μην έχετε καμιά αμφιβολία. Και μην σας παρασύρουν οι πρόσφατες δηλώσεις του Κύπριου Προέδρου -αφού για νιοστή φορα είδε τα “δυο στενά” απέναντι στην αδιαλλαξία της ισλαμοφασιστικής Τουρκίας και του πολιτικού ογλανιού της στην Κύπρο- πως είναι όλα “μέλι γάλα” με την Ελλάδα και τον υπουργό των Εξωτερικών (ΥΠΕΞ) της.

Απλά και αφού έσφιξαν τα “λουριά” γύρω από τον Νίκο Αναστασιάδη με την αποτυχία της “άρπα κόλα στρατηγικής” του, ανακάλυψε ξανά την στρατηγική σημασία της Ελλάδας για την Κύπρο, μιας διαχρονικής πραγματικότητα που οι πολιτικά εξωνημένοι συμβουλάτορές του ψιθυρίζουν, μεταξύ ποτού και αχλαδιού, πως μόνο προβλήματα του δημιουργεί και πως, τον συμβουλεύουν, η συνεργασία με την Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να τον καταστήσει “ειρηνοποιό” και πιθανό Νομπελίστα της ειρήνης.

Η πραγματικότητα- και το πολιτικό στίγμα και κατάντια- είναι πως η δαιμονοποίηση του Έλληνα ΥΠΕΞ Νίκου Κοτζιά άρχισε και είχε ως πηγή το Προεδρικό Μέγαρο της Λευκωσίας, δηλ. τον ίδιο τον Νίκο Αναστασιάδη και τα πολιτικά εξωνημένα φερέφωνά του στον ελληνικό και αγγλόφωνο τύπο.

Η αισχρή επίθεση εναντίον του Νίκου Κοτζιά είχε ως πηγή της τον Ακιντζί και την Τουρκία. Ουσιαστικά ο εγκάθετος της Άγκυρας ζήτησε από τον Αναστασιάδη “να μαζέψει τον Κοτζιά”, αφού με την στάση του ενοχλείτο η Τουρκία η οποία με την σειρά της δυσκόλευε την “ελευθερία κινήσεων” του Ακιντζί που ήθελε και θέλει “λύση”, είναι πανέτοιμος για αυτή, αλλά βρέθηκε ο Κοτζιάς που με τις εμμονές του στο κυρίαρχο ζήτημα της ασφάλειας, να υποσκάπτει το όλο “ειρηνευτικό εγχείρημα” του Ακιντζί και της Άγκυρας.

Όταν λοιπόν η (τουρκο-εμπνευσμένη) προπαγάνδα του Προεδρικού (της Λευκωσίας) απέκτησε πολιτική “πρόσφυση”, την σκυτάλη αλλά και την σκανδάλη, πήραν τα ξένα Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης (ΜΜΠ). Με την σειρά τους τα πολιτικά ελληνόφωνα και αγγλόφωνα εξωνημένα κυπριακά μέσα, ποιούμενα τις οσίες και αφού η προπαγάνδα τους είχε πλέον “ξεπλυθεί” στο εξωτερικό, την αναπαρήγαγαν και την αναπαράγουν πλέον ως “αντικειμενική”, “ανεξάρτητη” και “νομιμοποιημένη” από τα δήθεν αξιόπιστα ξένα μέσα.

Έτσι ολοκληρώνεται ο κύκλος της διαλεκτικής της παραπληροφόρησης και της προπαγάνδας. Και στόχος της πάντοτε δεν είναι η παραπλάνηση του εχθρού. Στόχος της παραμένει η εσωτερική παραπλάνηση. Στην συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε, συνειδητά και σχεδιασμένα, την ελληνοποίηση της τουρκικής προπαγάνδας.

Στο παρόν κείμενο θα ασχοληθώ με την “συνέχεια” της πολιτικής της δαιμονοποίησης του Νίκου Κοτζιά στα ξένα ΜΠΠ και πιο συγκεκριμένα στην χειραγωγημένη μεθόδευσή της από δυο συγκεκριμένους “εκπροσώπους” των ΜΜΠ- της κυρίας Sara Stefanini και του κύριου Leonid Davidovich Bershidsky.

Ως εργαλεία μου θα χρησιμοποιήσω δυο καταξιωμένα εργαλεία/μέθοδους έρευνας. Την βασική και γνωστή μέθοδο της “έρευνας περιεχομένου” (content analysis) και μια άλλη, όχι ευρέως γνωστή, που μου την έμαθε ένας καθηγητής μου εβραιοαμερικανός και πρόσφυγας από τη Γερμανία των Ναζί. Πάντοτε σε κάθε ερευνητική σας προσπάθεια, μας έλεγε, θα πρέπει πρώτα να “διαβάσετε” τον συγγραφέα και όχι αυτά που γράφει. “Read the author, not the text”, μας έλεγε με τη χαρακτηριστική του Γερμανοαμερικανική προφορά. (Και αυτό παραπέμπει στην περίφημη σκηνή στη Χολιγουντιανή παραγωγή “Patton” για τον Β´ΠΠ, όταν ο Στρατηγός Patton (George C. Scott) αποσύρεται το βράδυ της πρώτης μεγαλειώδης νίκης των συμμαχικών δυνάμεων στον Β´ΠΠ στην έρημο της Λιβύης επί του Ναζί Στρατηγού Ρόμμελ-της Αλεπούς της Ερήμου” (“Desert Fox”)- λέγοντας, “Ρόμμελ, ρε γιέ της σκύλλας, έχω διαβάσει το βιβλίο σου”(“Rommel, you s.o.b., I have read your book”) δηλ. σε έχω μελετήσει, σε έχω καταλάβει και για αυτό σε νίκησα).

Στην διάρκεια της τελευταίας φάσης των συνομιλιών στη Γενεύη, η κυρία Stefanini δημοσίευσε τρία κείμενα στην επιθεώρηση European Politico, που εκδίδεται στις Βρυξέλλες από το 2015 (αδελφική της αμερικανικής Politico που πρωτοκυκλοφόρησε το 2007 με έδρα την πόλη Arlington της πολιτείας Virginia η οποία για όσους γνωρίζουν είναι η “κρεβατοκάμαρα” της CIA και το οποίο έχει περίπου 40 χιλιάδες κυκλοφορία αλλά διατίθεται δωρεάν και όποιος καταλαβαίνει κατάλαβε), ένα γεγονός που έχει και αυτό την σημασία του. Είναι επίσης σημαντικό να υπογραμμιστεί πως αρχισυντάκτης του European Politico είναι ένας ακόμη αντι-ρώσος, ο πολωνικής καταγωγής Matthew Kaminski που μετανάστευσε στις ΗΠΑ το 1980.

Στις 12/1/17 η εν λόγω κυρία δημοσίευσε το “Cyprus fears Russia could wreck conference”, στις 13/1/17 το “Cyprus talks stumble over questions of security”, στις 16/1/17, “Greek minister blamed for derailing Cyprus talks.” Και στις 16/1/17 ο Leonid Bershidsky δημοσίευσε άρθρο γνώμης στο αμερικανικό περιοδικό Forbes δηλ. στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, με τίτλο “Why Putin would want the Cyprus talks to fail” και το οποίο αναπαράγει την θέση της Stefanini .

Σχεδόν ταυτόχρονα με τη δημοσίευση του άρθρου του Bershidsky, η κυρία Sara το αναπαρήγαγε στον λογαριασμό της στο Τουίτερ. Ο ποντικός, δηλαδή, εκρύβετο και ο νούρος του (η ουρά του) εφαίνετο. Έτσι η “επαγγελματικά” αιμομεικτική σχέση των δυο γίνεται προφανής. Όπως προφανής είναι και η ματαιοδοξία της κυρίας με τα τρία διαβατήρια.

Μια περιδιάβαση του “ιστορικού” και των δυο μας δίνει μια ξεκάθαρη εικόνα του “διαφωτιστικού” τους έργου. Αρχίζω με την κυρία η οποία “ξαφνικά” και από το πουθενά και ενώ διαβάζουμε πως αντικείμενο του δημοσιογραφικού της ενδιαφέροντος είναι το περιβάλλον και η ενέργεια (“climate and energy reporter based in Brussels”), μετετράπη “εν ριπή” οφθαλμού σε ειδήμονα, αλλά και θεραπαινίδα, του … κυπριακού.

Μια καθόλα λογική εξήγηση είναι πως, από ότι διαβάζουμε στο βιογραφικό της , η συγκεκριμένη κυρία, γεννημένη στην Αμερική από ιταλό πατέρα και αυστραλιανή μητέρα, (“with passports from all three countries”) επισκέπτεται συχνά την Τουρκία για “επαγγελματικούς” αλλά και για μή “επαγγελματικούς” λόγους, δηλ. για λόγους αναψυχής. Της αρέσει, από ότι η ίδια γράφει στο βιογραφικό της, το αριστοκρατικό άθλημα της ιππασίας κάτι που πιθανό να εξασκεί και στα πράσινα λιβάδια της Μικράς Ασίας, όπου αφθονουν εξαιρετικά και καθαρόαιμα ασιατικά άλογα.

Ο Leonid Davidovich Bershidsky έχει ένα πολύ πιο σύνθετο και ενδιαφέρον βιογραφικό. O Bershidsky είναι ένας “γυρολόγος” δημοσιογράφος, κάτι που από μόνο του δημιουργεί περίεργους συνειρμούς. Όταν ένα άτομο δεν μπορεί να κρατήσει μια επαγγελματική θέση και γυρίζει από εδώ και από εκεί -ιδρύοντας και κλείνοντας “δημοσιογραφικές” επιχειρήσεις – σημαίνει πως για να βιοπορίζεται και μάλιστα στο life style του κυρίου Leonid, (που τον βρίσκουμε και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού) αναγκάζεται, πιθανότατα, να κάνει πολλούς συμβιβασμούς και έτσι πιθανόν να χρωστά “γραμμάτια” τα οποία πρέπει να ξοφλήσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Αυτός είναι ο κύριος Leonid Bershidsky.

Ο γεννημένος στη Ρωσία και εβραϊκής καταγωγής Leonid, έφυγε από τη χώρα του μετά την κρίση της Ουκρανίας-Κριμέας και εγκαταστάθηκε στο Κίεβο της Ουκρανίας διαμαρτυρόμενος, προφανώς με τη φυγή του, κατά της πολιτικής της χώρας του και ειδικά του Πούτιν. Εκεί, όπως και αργοτερα αλλού, “οργάνωσε και έκλεισε” δημοσιογραφικές επιχειρήσεις τις οποίες, με “περηφάνια”, παραπέμπει στο βιογραφικό του ως δείγματα γραφής των ικανοτήτων του. Το γεγονός πως είναι παράλληλα και δείγματα της δικής του ανικανότητας φαίνεται να του διαφεύγει.

Δεν θα εκπλήξει αν μια σε βάθος έρευνα των “επιχειρήσεών” του καθώς επίσης και, γενικά, των “δημοσιογραφικών” του δραστηριοτήτων, παραπέμψει στα 5 δις δολλάρια της κυρίας Νούλαντ του αμερικανικού ΥΠΕΞ η οποία δημόσια και επίσης περήφανα παραδέχτηκε πως η χώρα της ξόδεψε, υπογείως, για το αιματηρό και ακροδεξιό πραξικόπημα- “αλλαγή καθεστώτος” το λένε οι Δυτικοί παραγωγοί ηθικής και εκδημοκρατισμού- στο Κίεβο το 2014.

Παρά την γλωσσική διάρροια που χαρακτηρίζει το κείμενο του κυρίου Bershidsky, οι “πηγές” του είναι περιορισμένες. Πέραν της Stefanini- η οποία για το αντιρωσικό της κείμενο έχει και ως “πηγή” της μια από τις 28 Αντιπροσωπείες των Βρυξελλών – μας παραπέμπει και στην Cyprus Mail, μια εφημερίδα που ίδρυσαν οι Εγγλέζοι αποκιοκράτες και η οποία γράφει και φιλoξενεί, τακτικά και ευλαβικά, εμπαθή αντιρωσικά κείμενα – τα οποία παραπέμπουν στον ψυχασθενισμό του Μακαρθισμού της δεκαετίας του 1950- και “ενοχλείται”, όπως και ο έντιμος κύριος Leonid, επειδή ο Ρώσος πρέσβης στη Κύπρο ομιλεί …ελληνικά και δεν θέλει λύση, ενώ λύση θέλουν … οι Εγγλέζοι αποικιοκράτες της πολιτικής του “διαίρει και βασίλευε” την οποία εξασκούν ακόμη στην Κύπρο με εργαλεία τους αποικιακούς ευνούχους που της έχουν “κληρονομήσει”.

Επιπλέον το γεγονός πως και ο Εγγλέζος πρέσβης ομιλεί και αυτός ελληνικά θεωρείται παντελώς “φυσιολογικό”. Εδώ έχουμε το γενικότερο εκφυλισμένο και υποκριτικό επιχείρημα των Δυτικών πως όταν αυτοί κάνουν κάτι, π.χ. όταν βομβαρδίζουν άμαχους, το κάνουν για “ανθρωπιστικούς” λόγους, όταν όμως το κάνουν “οι άλλοι”, αυτό είναι τρομοκρατία.

Και κάτι τελευταίο για τους Leonid Bershidsky, Sara Stefanini, την Cyprus Mail και τους ιδεοληπτικά ομόσταυλούς τους. Σε μια εποχή- την εποχή του Αμερικανού Προέδρου Τράμπ- όπου τίθεται, επιτέλους, επιτακτικά επί τάπητος η χρησιμότητα του ΝΑΤΟ, ενός ψυχροπολεμικού και παρωχημένου οργανισμού ασφάλειας που υφίσταται μόνο διότι πληρώνει τα λειτουργικά του έξοδα η Ουάσιγκτον- υιοθετείται το έωλο επιχείρημα πως μέσω Κύπρου ο δαιμόνιος Πούτιν επιχειρεί- και δια του Ρώσου πρέσβη του στην Κύπρο που ομιλεί …ελληνικά, να διασπάσει την περιβόητη, πλέον, νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και, κατά συνέπεια- να διαλύσει το …ΝΑΤΟ. Μας λεν δηλαδή όλοι αυτοί οι παράγοντες αλλά και “παραγωγοί” της διεθνούς “ειρήνης”, του “ανθρωπισμού” και του “εκδημοκρατισμού” -στην Κύπρο και στο εξωτερικό- πως εν έτη 2017 η Κύπρος κινδυνεύει να “Κουβανοποιηθεί”, ξανά, ακόμη και όταν δεν υπάρχει κομμουνισμός και η κραταιά Σοβιετική Ένωση!

Όσο δηλαδή αλλάζουν τα πράγματα τόσο παραμένουν τα ίδια, ειδικά αν ο ιδεολογικός σου στραβισμός δεν θεραπεύεται με κανένα Θεό…

πηγή: http://www.apopseis.com/i-demonopiisi-tou-nikou-kotzia-i-allios-i-dialektiki-tis-parapliroforisis-ke-tis-propagandas/