Πενταμερής Διάσκεψη = Η νίκη της Τουρκίας

Π Ε Ν Τ Α Μ Ε Ρ Η Σ Διάσκεψη για την Κύπρο, σημαίνει μία ακόμη τουρκική νίκη επί της διαδικασίας - και της ΟΥΣΙΑΣ - ακόμη κι αν μια τέτοια διάσκεψη καταλήξει σε ναυάγιο. Από μόνη της η αποδοχή συγκρότησης της Διάσκεψης της 12ης Ιανουαρίου 2017, εκ μέρους της ελληνοκυπριακής πλευράς, με το σχήμα «Τρεις συν Δύο» (3+2), όπου «Τρεις» είναι οι λεγόμενες «Εγγυήτριες», Τουρκία, Βρετανία και Ελλάδα και «Δύο» η ελληνοκυπριακή και η τουρκοκυπριακή, «πλευρές» ή «κοινότητες» ή «διοικήσεις» ή «μέλλουσες ιδρυτικές και ισοτίμως συνιστώσες πολιτείες», συνιστά έναν επιπλέον θρίαμβο της παλαιόθεν επίμονης τουρκικής απαίτησης για Πενταμερή. Έστω και αν αυτή η Πενταμερής αποτύχει να συμφωνήσει σε τελική «λύση» του Κυπριακού...

Π Ε Ν Τ Α Μ Ε Ρ Η Σ = Τουρκική επιτυχία! Όπως, πάλι επί της διαδικασίας, τουρκική επιτυχία υπήρξε από την πρώτη στιγμή και αποδείχθηκε εκ των αποτελεσμάτων της, διά μέσου τεσσάρων δεκαετιών, η διαδικασία των λεγόμενων «διακοινοτικών» συνομιλιών: Όπου εγκλωβίστηκε και παγιδεύτηκε, αθεράπευτα, μετά την τουρκική εισβολή - κατοχή του 1974 ο Ελληνισμός: Η Κυπριακή Δημοκρατία, η ελληνοκυπριακή «πλευρά» και η Ελλάδα. Υπό την αιγίδα μάλιστα του εκάστοτε Γ.Γρ. του ΟΗΕ. Ως διαδικασία πολύχρονης απομάκρυνσης, παράκαμψης κι εν τέλει εξουδετέρωσης των διατακτικών Ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών του 1974, του 1983 και 1984, που είχε επιτύχει η Κυπριακή Δημοκρατία εναντίον της Τουρκίας και του κατοχικού της ψευδοκράτους…

Π Ε Ν Τ Α Μ Ε Ρ Η Σ = Τρεις εναντίον Δύο = Η Τουρκο-βρετανική επί του Κυπριακού ανθελληνική συμμαχία από το 1955: Τουρκία συν Βρετανία συν τ/κ «πλευρά», εναντίον Ελλάδος και ε/κ «πλευράς». Όπου παραδοσιακά - από το 1955 - αμφότερες οι ισχυρότερες, Βρετανία και Τουρκία, υπό το ευνοϊκό για τις ίδιες εκβιαστικό βάρος της συμμαχίας του ΝΑΤΟ, εναπέθεταν στην… Ελλάδα τον ρόλο να «σωφρονίσει» τους Έλληνες Κυπρίους…

Υ Π Η Ρ Ξ Ε ΙΣΤΟΡΙΚΑ μια άκρως αποδοτική για το Λονδίνο, δόλια βρετανική επινόηση. Από το 1955: Προκειμένου η βρετανική αποικιοκρατία, υποκινώντας την Τουρκία και την τουρκική μειονότητα στην Κύπρο, να αντιμετωπίσει τον τότε μετεξελιχθέντα πλέον σε ένοπλο, αντιαποικιακό, εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου και το αίτημά του για Αυτοδιάθεση - Ένωση. Πρώτη και καθοριστική βρετανο-τουρκική νίκη επί της διαδικασίας (και της ουσίας) υπήρξε η Τριμερής του Λονδίνου, του Αυγούστου 1955. Όπου το Λονδίνο πέτυχε να παρασύρει την τότε ελλα-δική μας κυβέρνηση, του ασθενούντος προθανάτια Αλέξανδρου Παπάγου, με πρόθυμο στα βρετανικά κελεύσματα τον αντιπρόεδρο Στ. Στεφανόπουλο, παρά τις προειδοποιήσεις και διαφωνίες του ηγέτη της Κύπρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Από τότε η Βρετανία εισήγαγε ως «άμεσα ενδιαφερόμενο μέρος» στο Κυπριακό την Τουρκία. Η οποία από το 1923 και τη Συνθήκη της Λωζάννης είχε παραιτηθεί από κάθε «δικαίωμά» της επί της Κύπρου, την οποία είχε εκχωρήσει στη Βρετανία από το 1878. Την επανέφεραν οι Εγγλέζοι ως αντίβαρο του αντιαποικιακού αγώνα των Κυπρίων, με αποτέλεσμα πλέον την αυτονόμηση της τουρκικής πολιτικής από το 1956 για «Επανάκτηση της Κύπρου»: Στρατηγική Νιχάτ Ερίμ και «Γραφείου Ειδικού Πολέμου» της Άγκυρας…

Τ Ο ΒΡΕΤΑΝΙΚΗΣ επινόησης «σχήμα», παρήγαγε, με Καραμανλή και Μεντερές, τότε πρωθυπουργούς σε Αθήνα και Άγκυρα, τη Διμερή Ελλάδος και Τουρκίας Συμφωνία της Ζυρίχης το 1959. Η οποία, τις αμέσως επόμενες μέρες «μετεξελίχθηκε» στην… Πενταμερή του Λονδίνου: «Βρετανία - Τουρκία - Ελλάς - Ελληνοκύπριοι - Τουρκοκύπριοι». Διά της οποίας επιβλήθηκε στην Κύπρο το υπό τριπλή «επικυριαρχία» θνησιγενές, δήθεν ανεξάρτητο κρατικό μόρφωμα της ζυριχικής Κυπριακής Δημοκρατίας. Το οποίο, εν τέλει, κατέρρευσε με την ένοπλη Τουρκανταρσία του 1963-64.

Ω Σ Τ Ο Σ Ο: Ως αποτέλεσμα της Αντίστασης των Ελλήνων Κυπρίων απέναντι στην Τουρκανταρσία, η κρατική υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας, εις χείρας της ελληνικής πλειονότητας του κυπριακού λαού, διασώθηκε τότε: Μόνη έκτοτε νομίμως και διεθνώς αναγνωρισμένη από το Ψήφισμα 186 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ της 4ης Μαρτίου 1964.

Ο Λ Ε Σ ΟΙ κατοπινές προσπάθειες της Κυπριακής Δημοκρατίας, των Ελλήνων Κυπρίων, εντονότερα δε μετά την τουρκική εισβολή και κατοχή του 1974, αποσκοπούσαν στη Διεθνοποίηση του Κυπριακού. Ώστε να απεγκλωβιστεί από τις δόλιες και καταστροφικές δαγκάνες της βρετανο-τουρκικής επινόησης Πενταμερούς Διαδικασίας. Αντίθετα: Η τουρκική επιμονή, διαδικαστικά και δραστικά ευνοημένη από το σχήμα των «διακοινοτικών» συνομιλιών υπό την αιγίδα του Γ.Γρ. του ΟΗΕ, μεθόδευε διαρκώς την εξουδετέρωση κάθε μορφής Διεθνοποίησης και την αποτροπή της Διεθνούς Διάσκεψης για τις λεγόμενες «εξωτερικές πτυχές» του Κυπριακού που επιχειρούσε η Λευκωσία.

Σ Τ Ο ΔΕΙΠΝΟ της 1ης Δεκεμβρίου 2016 των κ.κ. Αναστασιάδη - Ακιντζί - Ειδικού Αντιπροσώπου του Γ.Γρ. του ΟΗΕ, μετά από δεκαετίες τουρκικών προσπαθειών, η τουρκική πλευρά πέτυχε για 1η φορά να εισπράξει την ελληνοκυπριακή συναίνεση για την πολυπόθητη απ’ την Τουρκία, Πενταμερή της Γενεύης που προγραμματίστηκε για τις 12 Ιανουαρίου 2017…

ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

πηγή: http://www.sigmalive.com/simerini/columns/iristho/391092/pentameris-diaskepsi-i-niki-tis-tourkias#sthash.3w3BNxXA.dpuf