top of page
ΠΑΠΑΥΕΡΚΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΤΑΣΟΣ ΜΑΡΚΟΥ
ΟΧΙ
grivas55
13767315_10208674866404394_4709351725421905076_o
ΕΛΔΥΚ ΒΡΑΚΑΣ
τασσος παπαδοπουλοσ
ΣΗΜΕΑ ΕΛΗΝΗΚΙ ΠΑΤΡΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
Ανδρέας Αρέστη
12522944_10154542566941988_2025522437328010567_n
ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ
denksexnw7
12523885_1036625353050441_8338139095597581358_n
Kiriakos-Matsis
greek-flag-wind-part-series-36078593
12573156_1542092732772087_8233553511268743724_n
13692536_1371319412883028_7234027469146013113_n
I SURRENDER EOKA 1955

Συνομιλίες, Μόντ Μπελεράν και Πράσινα Άλογα.


Απογοητευτικό μεν, αναμενόμενο δε, το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων στο Μοντ Μπελεράν. Απογοητευτικό, όχι μόνο για την κατάληξή του, απογοητευτικό και για τις διαδικασίες του συνεχούς εμπαιγμού της νοημοσύνης του κυπριακού ελληνισμού. Παρά του ότι όλοι γνώριζαν, πριν φύγουν για την Ελβετία, ότι μας χώριζε το χάος, έδιναν την εντύπωση ότι είμαστε στην τελική ευθεία, προ της λύσης. Μέχρι και ο Ομπάμα, σε δηλώσεις του στην Αθήνα, εν εξελίξει των συνομιλιών, δήλωνε ότι: «….. οι προοπτικές για μία δίκαια, συνολική και διαρκή διευθέτηση είναι οι καλύτερες που υπήρχαν για καιρό.»

Όταν σε θεμελιώδες ζητήματα υπήρχαν μεταξύ μας όχι απλός θάλασσες αλλά ωκεανοί, πως έβγαιναν στις τηλεοράσεις με τόση πεποίθηση και αισιοδοξία, διατυμπανίζοντας χαράς ευαγγέλια; Δεν επιστρέφουμε την Μόρφου, δεν φεύγουν τα κατοχικά στρατεύματα, δεν φεύγουν οι εγγυήσεις, πλην της νεκρής ζώνης δεν επιστρέφεται τίποτα μας έλεγε ο Ακιντζη. Εμείς τον χαβά μας: «Η Τουρκία θέλει λύση».

Αφού πλην του εδαφικού θα συζητιόνταν και άλλες, δύσκολες και ακανθώδες πτυχές, γιατί αυτή η υπεραισιόδοξη αντιμετώπιση των εξελίξεων; Γιατί όλοι να δίνουν το μήνυμα και την εντύπωση ότι είμαστε τόσο πολύ κοντά στην λύση; Γιατί να δίνουμε την εντύπωση, ότι λίγο πολύ το πρόβλημα είναι πόσοι και πού θα επιστρέψουν, πόσα και πώς θα αποζημιωθούν;

Η απάντηση είναι απλή. Δεν συμφέρει, το Κυπριακό να αντιμετωπίζεται σαν διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν ένα διακοινοτικό, εσωτερικό πρόβλημα για το οποίο οι διάδικοι πρέπει να βρουν συναινετική, κοινή αποδεχτή λύση, από μόνοι τους.

Στην περίπτωση της παράνομης εισβολής και κατοχής, του παράνομου εποικισμού και όλων των συνεπακόλουθων εγκλημάτων πολέμου, (τα οποία ποτέ, όσο χρόνος και εάν περάσει δεν παραγράφονται), υπάρχουν συγκεκριμένοι νόμοι και διαδικασίες, τις οποίες η διεθνής κοινότητα, ( προεξάρχοντος του αμερικανοκρατούμενου ΟΗΕ και συνεπικουρούμενης της, κατά τα άλλα, αλληλέγγυας Ε.Ε.), δεν θέλουν να ακολουθήσουν.

Η υποβάθμιση του Κυπριακού σε διακοινοτικό, και όχι διεθνές πρόβλημα, και ο εγκλωβισμός του σε ατέρμονες συνομιλίες, τους απαλλάσσει από την υποχρέωση να λάβουν δράση. Δράση σαν και αυτήν που έλαβαν στο Κουβέιτ. Δηλαδή με πολεμικές επιχειρήσεις να εκδιώξουν τον εισβολέα και να επαναφέρουν την νομιμότητα.

Η απενοχοποίηση της Τουρκίας και η μετατόπιση του βάρους τις ευθύνης λύσεως του Κυπριακού στην Κυπριακή Δημοκρατία, στην οποία επιμερίζεται πάντοτε το ίδιο μερίδιο ευθύνης για την αποτυχία των συνομιλιών με την τ/κ ηγεσία ( τώρα από που έως που ο εγκάθετος των εποίκων και του τουρκικού στρατού κατοχής είναι ο εκπρόσωπος των τ/κ είναι άλλου χότζα ευαγγέλιο) είναι ο μόνος και αποκλειστικός στόχος των συνομιλιών. Τουλάχιστο στην βάση και με τον τρόπον που διεξάγονται σήμερα.

Ο πρόεδρος Ομπάμα, εμμέσως πλην σαφώς, στην διάσκεψη τύπου με τον Τσίπρα στην Αθήνα, απάντησε ότι δεν υπάρχει εισβολή και κατοχή. Ότι το πρόβλημα είναι μεταξύ των Κυπρίων. Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Ότι τα καλά νέα είναι ότι οι δύο ηγέτες είναι δεσμευμένοι στη διαδικασία εξεύρεση μίας λύσης που θα επωφελούνται και οι δύο λαοί.

Ποιοι δύο λαοί κύριε Ομπάμα; Ένας είναι ο λαός. Ένα το κράτος και μια η χώρα και η κυβέρνηση. Δεν υπάρχουν δύο λαοί. Όπου υπάρχουν δύο λαοί, αισίως υπάρχουν και δύο κράτη.

Και εδώ έγκειται η αισχρότητα και η υποκρισία των υπερατλαντικών σκούντρων μας και ευρωπαίων εταίρων μας. Ροκανίζουν τον χρόνο για να εμπεδώσουν πανταχόθεν, ότι στην Κύπρο υπάρχουν δύο λαοί, και ο κάθε λαός δικαιούται το δικό του κράτος. Και η μονή εφικτή λύση είναι αυτή της ρατσιστικής και άνευ επιστροφής «διχοτόμησης συν». Δηλαδή, οι Τούρκοι στον βορρά και οι Έλληνες στον νότο. Με μία τραβεστί ομοσπονδία η οποία θα νομιμοποιεί την παρουσία της Τουρκίας και των Τούρκων στην Κύπρο, θα χειραγωγεί την ομόσπονδη κυβέρνηση και θα ανοίγει τις πόρτες της Ευρώπης στην Τουρκία. Λύνοντας έτσι τα χέρια, αμερικανών και ευρωπαίων, από τον βραχνά της πλήρης ένταξη της, αφού ούτε σε χίλια χρόνια, λυμένου ή όχι του κυπριακού, η Τουρκία δεν θα πληροί τα κριτήρια εισδοχής.

Αντώνης Κ. Σιβιτανίδης, M.Sc., B.Sc.

Εκπρόσωπος Τύπου, Ε.Ε. ΔΗ.ΚΟ. Πάφου.

Join our mailing list

Never miss an update

bottom of page