Άδικα και λανθασμένα κατηγορούμε τον ΟΗΕ και την ΕΕ ότι κρατούν ίσες αποστάσεις στο Κυπριακό. Μεταξύ δύο ίσων και ισοτίμων διαδίκων, που με κοινές τους δηλώσεις, επανειλημμένα, διακηρύτουν και αποδέχονται την ισότητα και συγκυριαρχία τους, τι άλλη στάση μπορεί να τηρούν ο ΟΗΕ και η ΕΕ.
Οι καλές υπηρεσίες του Γ.Γ. του ΟΗΕ είναι για την λύση του ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ και όχι της Εισβολής και Κατοχής. Καθόμαστε επί πενήντα χρόνια και συζητάμε στις ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ συνομιλίες για το πώς θα διαμοιράσουμε ρατσιστικά, αλλά ισότιμα και συγκυρίαρχα, την Κυπριακή Δημοκρατία σε Τουρκοκυπρίους και Ελληνοκύπριους. Αυτό που η ανθρωπότητα έκανε αγώνες εκατοντάδων χρόνων να καταλύσει, ( δηλαδή τον ρατσιστικό, φυλετικό ή άλλος όπως διαχωρισμό), εμείς συζητάμε πώς να τον επαναφέρομαι, νομιμοποιήσουμε και να τον κάνουμε πρωτογενές Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Δηλαδή να καταστίσουμε τους εαυτούς μας δεύτερης τάξης πολίτες της Ευρώπης, παιδιά ενός κατώτερου Θεού, καταδικασμένοι να ζούμε στερούμενοι όλων των βασικών μας ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Κοινώς, «έχουμε μπλέξει τα σώβρακα με τις γραβάτες». Άλλο το Κυπριακό και άλλο η Εισβολή και Κατοχή. Το Κυπριακό προϋπάρχει της Εισβολής και Κατοχής.
Η Εισβολή και Κατοχή και άρα η "ντε-φάκτο" Διχοτόμηση Συν, που εάν δεν προσέξουμε και συνεχίσουμε σε αυτές τις δικοινοτικές συνομιλίες, θα γίνει "ντε-γιούρε" με την δική μας υπογραφή, είναι η λύση του Κυπριακού που θέλει η Τουρκία. Η Τουρκία βρήκε την λύση το 1974 και απλός προσπαθεί να την νομιμοποίηση. Είναι η πλήρη κυριαρχία στο Βορρά και η συγκυριαρχία στον Νότο. Επί εδάφους, αέρα, θάλασσας, ΑΟΖ και οποιουδήποτε άλλου αξιοεκμεταλλεύσιμου φυσικού πλούτου.
ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ αρχίσαμε και λανθασμένα παραμένουμε σε αυτές τις δικοινοτικές συνομιλίες. Μας δόθηκαν πολλές ευκαιρίες να αποχωρίσουμε και να θέσουμε το ζήτημα επί της ορθής του βάσης. Ότι δηλαδή η Τουρκία προφασιζόμενη την Τουρκόφωνη Μουσουλμανική Μειονότητα θέλει την Διχοτόμηση Συν της Κύπρου.
[if !supportLists]· [endif]Το 1974 με την Εισβολή του Αττίλα και την συνεχιζόμενη κατοχή.
[if !supportLists]· [endif]Το 1983 με την ανακήρυξη του ψευδοκράτους.
[if !supportLists]· [endif]Το 2004 με το ισχυρό ΟΧΙ του Κυπριακού λαού.
[if !supportLists]· [endif]Το 2014 με την Εισβολή του Μπαρμπαρόζ /Καλλίπολη.
ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ δυο φορές.
Πρώτον λάθος γιατί δεχθήκαμε να λύσουμε το Κυπριακό πριν τερματιστεί η Εισβολή και Κατοχή. Βάλαμε το καρότσι μπροστά από το άλογο. Βάλαμε αυτογκόλ, αφού έτσι θέσαμε σαν προϋπόθεση της λύσης της Εισβολής και Κατοχής την λύση του Κυπριακού. Και η μόνη λύση που θα δεχθεί η Τουρκία είναι η λύση πού πήρε με την βία των όπλων το 1974.
Δεύτερο λάθος το ότι συνομιλούμε σαν Ελληνοκυπριακή Κοινότητα με Τουρκοκυπριακή Κοινότητα καταγαγόντας έτσι το πρόβλημα σε διακοινοτικό και όχι ενδοκρατικό / μειονοτικό. Γιατί εν κατακλείδι το Κυπριακό πρόβλημα, ένα εσωτερικό κρατικό πρόβλημα, είναι το καπρίτσιο και ο ετσιθελισμός μίας μειονότητας του 18% ( υποστηριζόμενης και καθοδηγούμενης από την Τουρκία ), κατά παράβαση κάθε αρχής δικαίου, ισότητας και δημοκρατίας, να διοικά το υπόλοιπο 82%.
Δεν μπορούμε να συζητάμε το Κυπριακό υπό την απειλή των όπλων. «Τα σύνορα της Ευρώπης δεν μπορούν να ξαναλλάξουν με την βία των οπλών ». Αυτό είναι το δόγμα μου ασπάστηκαν οι σύμμαχοι μετά την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ισχύει μέχρι και σήμερα. Άρα εμείς πρέπει να ξεφύγουμε από το σύνδρομο του ηττημένου του 1974, γιατί δεν ήμαστε ηττημένοι, ΠΡΟΔΟΜΕΝΟΙ είμαστε το 1974, και να πούμε ότι δεν συζητάμε το Κυπριακό υπό την απειλή των όπλων του Αττίλα του Μπαρμπαρόζ και της Καλλίπολης. Ότι χύθηκε πολύ αίμα, σε δύο παγκοσμίους πολέμους έτσι ώστε να επικρατεί το διεθνές δίκαιο και η νομιμότητα και όχι ο νομός του ισχυρού και το δίκαιο των κανονιοφόρων. Ότι πρώτιστο ζήτημα είναι η εφαρμογή του διεθνούς δικαίου. Η αποχώρηση των Τουρκικών στρατευμάτων κατοχής και όλων των εποίκων.
Οι νόμοι, τα ψηφίσματα, οι αποφάσεις υπάρχουν. Απλά πρέπει να τα διεκδικήσουμε. Εκεί πρέπει να συγκεντρωθούν όλες μας οι δυνάμεις. Να εξαναγκάσουμε την διεθνή κοινότητα να εφαρμόσει της δικές της αποφάσεις και ψηφίσματα, τους δικούς της νόμους και αρχές δικαίου και να λάβει τέτοια μέτρα εναντίον της Τουρκίας έτσι ώστε το κόστος της κατοχής να είναι μεγαλύτερο των ωφελημάτων.
Όταν αποχωρίσουν τα Τουρκικά στρατεύματα κατοχής τότε σαν ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και όχι σαν Ε/Κ κοινότητα να συζητήσουμε με την Τουρκόφωνη Μουσουλμανική Μειονότητα το πως θα έχουν αποτελεσματική αντιπροσώπευση στην διακυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και το πως θα προστατεύονται τα δικαιώματα τους σαν μειοψηφία. Αυτό θα ισχύει όχι μόνο για αυτούς αλλά και για τις Αρμενικές, Λατινικές, Μαρονιτικές μειονότητες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κάτι σαν το «Affirmative action» , (Καταφατική Δράση), στις ΗΠΑ οπού υπάρχει θετική διάκριση υπέρ των μειονοτήτων για να εξασφαλίζονται τα δικαιώματά τους.
Εάν θέλουμε να επιμείνουμε σε μία Ομοσπονδιακή ( όχι Δικοινοτική ) λύση, το σύνταγμα των Άσπονδων Υπερατλαντικών Φίλων μας είναι μια πρώτης τάξεως αφετηρία ΜΕΤΑ την λήξη της Εισβολής και Κατοχής και αποχώρησης όλων των κατοχικών στρατευμάτων και εποίκων.
